ја (сврз.)
– „Ете јас бев, мајко, што ги зедов, ѝ рекол, ја качи се, бре Смиле, на куќа кај што стоев јас, побарај во сламата, ќе ги најдеш, земи ги вамо да ги видат за да поверуваат“.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Пушти го, Велко чедо, штркот, пушти го, му рекла Неда, оти е гревота, зер и тој, завали, е некој вдовец ја вдовица како мене што сум без татка ти, еве ќе стори близу две години како поштукот му го нема.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ја ај кажи ми да чујам јас, да да видам имаш ли право што се срдиш?“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Биди жива и здрава да исчекаш и да ме ожениш. Ја свеќа ќе ми запалиш, ја венци ќе ми целиваш!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
И навистина, сето значење на Хегел, сета негова бесмртна актуелност, се наоѓа во неговата логика, во логиката што Хегел ја издигна до степенот на дијалектика, и која е единствен клуч за разбирање на принципот за „самокритиката“.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Доста дојде. Кога ја виде дедот Петко, изненаден заблеа: — Море ми, ваа ли е, или а смени со некоа, бре Ило?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Ами со шо, мила невесто, се готви кокошка? Ја со бонгур во грнето, ја со бел ориз на тепциата!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Ќе видам. Домазет не го давам, ќе го женам за чесна девојка со мираз - ја коњ, ја вол.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Го враќам минатото: провокаторот е закопан на многу места во куќава - дел во оние стари добри пегли со јагленово загревање, дел во радиотот чиј механизам го однесоа во вреќа црни и дрипави собирачи на старо железо, дел во дупката на подот во кој ја чував Неговата слика.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во тоа време девојките во ќошот на другиот кат ја прегрнуваа другарка си Анѓа, се бакнуваа и исплакуваа, радувајќи се за нејзината слобода, засипувајќи ја со разни неврзани прашања.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Не сум Черчил да ја изменам судбината на црнците по колониите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Но, тој добро знае - сето тоа не може да му ја поправи положбата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И наеднаш тој сосема добро ја виде таа своја куќичка.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Таа работа ние ќе ја свршиме ... - му одговори Коле. ***
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Сега Калчо не можеше да ја сокрие наудредната радост што напна во него, зашто сѐ си тргна онака како што си беше предвидено.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се исправам и ја вадам бомбата, но некој ме фаќа крај мене: - Чекај, далеку сме ... Не можеш ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Кога си почина, се наведна, слатко се напи од водичката и ја избриша устата.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Шумата беше далеку, а тука, на сивите стреи со сиви оџаци, скитаа мачори и ја чекаа ноќта за да ги ловат ѕвездите и да ја плашат месечината. Сепак шума не нацртав.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Сред овој спокој, сред оваа тишина, само невидливото небо како да ја продолжуваше својата расипничка игра, ја кинеше некаде во височините својата утроба, ја ситнеше и меко, пердувесто ја спушташе кон земјата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ама пред мене расчистено. Кај сакаш, ми велат:ја Америка, ја дома.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
