јави (св.)
Извршувајќи го заветот на врховните светла, се јави Ти, блажен бидејќи.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Така беше многу години. После се јави Паламид, што почна од алфавита и им изнајде на Грците само 16 букви.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Тогаи ќе да се јави честниј крст от небо, ангели ќе да го носат и ќе да го постават на това место дека бил Христос распјат.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Вбесен, одненадеж среде виковите диви се јави коњик со јунаци десет.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ко камшик од бога одненадеж Кузман се јави; намислил ужаси бојни . . . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ај, на име Божје, ќе им се јавам, да како сака нека биде; и така јас сум загубен и така“.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Да им се јавам на овие луѓе, ми е страв да не нешто ме отепаат или да не се некои диви луѓе од долна земја?
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Думал, мислел Силјан, како да прави, дали да им се јави, дали назад да се врати.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Како најтипичен и раширен српски дијалект се јавува босанско-херцеговското или јужното српско наречје што од времето на Вук Караџиќ е литературен јазик на Србо-Хрватите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Значи, месните интереси се јавуваат главни, а општонародните второстепени; првите се цел, вторите – средство.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но таа праведност, како што рековме, се разбира инаку од Грците, Србите, Власите, Бугарите, па и големите држави, покровителки на малите, се јавуваат како претставнички на своевидни праведности.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Таа оттука излегува и ми се јавува… Како не ја познав?
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Вака ќе си помисли: ме виде и не ми се јави, што значи нешто треба да има... (Со молење кон мајка си).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Јас те гледав каде што преврвуваше ама не можев да ти се јавам од мама.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Бев сигурен, таа уверност се јави ненадејно, дека во Пенчо се кријат две суштества еднакво чудни и туѓи на моите разбирања.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Седни. За идниот час ова да го научиш и сам да се јавиш.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
— Шо чукате туѓа 'рж па вие, мори жени златни? — се јави со сет глас Доста Макрева и се стави во одбрана на Рожденката.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Најпосле и Велигден дојде. Дедот поп Трајко неколкупати излева ноќеска да види што коа е и таман Деницата се јави над Српјановец, си ја зеде торбичката со алатите и пукарачукара, дојде во црквата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Море тоа не е голем мастраф, Калешко! — се јавува Чолакот придружен од Влајка Лазев, Билјарот, Милоша и други.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тогаш се јави Трајанка: - Јас ќе му проговорам, - рече таа и тргна надолу.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
