јаде (несв.)
Сакиј ден носеше ѝ корење от тија што јадеше сам и нагледуваше ја.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Штом примолкна плачот, Албанецот, пак меѓу своите, продолжи повтор за него — „Не тажи го, жено, ти сина си Кузман, бидејќи господ во рајот го пратил; неизмерни сласти му нуди; и само плачејќи душата ти му ја матиш, бидејќи тој падна со своите, бранејќи ја со нив херојски земјата мачна, а не како злосторник кого Темида го гони, фрла во јамата мрачна, и не како здушен од наказ, ил' прогниет, гладен, не како удавен в браној, и не како жена што потајна болест ја јаде, — туку од јуначки рани . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Јадат, пијат, песни пејат турски, арнаутски, наша вера хуљат, псуват, кршјат стол и чаши.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Дотогај ти гостин ќе ни бидеш, јади си, пиј си и ќеф терај си“, му рекол Аџи Кљак-кљак војводата.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Не јаде штрк телци, а чедо, туку лели ти е страв, бркни го.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
„Е, кога ми е посладок сомунов со тан-алвава, бре браќа, им велел на другарите си, како да јадам од дома ’ржани леб?“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ајде да јадеш, Костадине... Да каснеш, да се поткрепиш... (Јадењето е сиромашно: црн леб и чорбест грав).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Што ќе јаде, што ќе облече? Од гледање не може да се најаде. А, а, ништо од тоа нема да биде!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Само по еден орев да јадеше на ден, пак не е многу!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
А чорбаџиите, големите, нека јадат големи работи, крмаци, волови, биволи.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Јас сирота, ми ископни, ми се истопи детето! Ни јаде, ни спие.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
НАЦА: Ако те види, ќе ти ги искрши коските. Кога ќе ти викне: „А, дембел ниеден, арам ми го јадеш лебот“.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
КОТЕ: Да сте живи, да ви ја јадеме свадбата.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Што дека ќе спечали кога утре друг ќе му ги јаде парите?!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: (бидејќи освен Пандета и децата никој друг не јаде).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ги јале и ќе ги јадат!... Ама богатите свињи!... Аааа... што мислиш ти за стокава од девојчево, а?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
БАБА АНЧА: А, не така, попе, „сложни калуѓери и среда и петок мрсат“. А за сабота и недела сите ние јадеме.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Се рекол зборот: „Добрите круши свињите ги јадат“!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Да јадеш крадени отпадоци од туѓи софри и да се гордееш со тоа: смешно и тажно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- А јас да бев цар, ќе јадев само средина од бел леб, рече Петко.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
