темно (ср.)
И по многу темно и многу студ во душата се покажа пролет и во трагите што ги оставивме пролетта закопа мирис на посончевина.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
СИМОН: Страв ти е тебе од темно? Не! Мене ми е страв.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Само вие среќавајте се во темно за да си ги пополнувате споменарите.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Ако кажуваш, кажи нешто убаво или ништо не кажувај. Што му е некому гајле што тебе ти е страв од темно.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Повнимателната анализа на македонската народна песна, не само низ нејзината литерарна структура туку и низ нејзината мелодична линија, ми откри три света: свет на темно и болка, свет на неповторлив љубовен порив и нежност и свет на магија.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Ноќта ѕвездена, денот темен, Темното денот го слави, Со пожари и поплави; Со таги, врз плаштот земен На кој се накотиле и сплотиле Болки и рани, неразбрани Поети, мислители, исцелители Врз, тајните на животот задумани, Склупчени среде денот темен, Заборавени, во тага оставени Под небото ѕвездено-извезено Од знајби, мисли и умности За да редат убости молитвени Со кротка благост изустени.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Облаци златокоси, дождови темнооки, Таги мои извишени, ноќи најглобоки, Што ми бегате штом ве иштам Дури лелекам, дури пиштам Од болки-додолки, од маки мартинки, Штом се стишам кога дишам Темното штом го рисам, За да светнам и да летнам, Како птица небесница, пеперуга златница Како миризлива стих-латица Како ѕвезда крилатица?
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Постојано ќе бидете во темно.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Го слушав како зборува нешто долу во темното, но не го разбрав. Требаше да вика.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Помислив дека можеби Симон е таму зад него во темното. Немаше никаков шум.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Мислеше на далечната планинска земја Босна (отсекогаш при помислата на Босна имаше кај него нешто темно), која и самата светлост на исламот можеше делумно да ја осветли и во која е животот, без каква и да е питомост, сиромашен, штур и одвратен.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Покрај сателитска, АДСЛ и таблет не знаевме точно што ќе ни е, ама вечерта снема струја од громовите изгоре модемот и блескаше од штекерите, па седејќи во темното се сетивме на транзисторот, и со радост го пуштивме.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Возот како стрела на дајл-ап се пробива низ темното, и конечно излегува на чистина.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
