расте (несв.)
А гласот растеше, и голем стана та се дигна ко Бореј, брзокрил.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
А јадот толку растеше... Го исплака без време избраникот на својта град.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Бројот на приврзаниците јавни и тајни ќе расте, не по дни, а по часови. Важно е тоа што до кога што ќе има во Македонија бугарска пропаганда, ќе има и српска.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Па таму има цело поколение што се развивало, растело и учело на бугарски; ќе прифати ли сега тоа да се мачи на нов јазик?”
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
108. Затоа, имајќи предвид оти новото течење само од себе ќе расте, треба да се разгледа прашањето дали комитетите ќе се борат со него или пак ќе го поддржуваат?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И в таја мугра пресна да екне дружна песна на дружните удари - та бијат срца млади и растат силно гради пребликнати со јад!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Додека светот ни крои зло, среќата наша расте кај Антица и после пет месеци таа ќе излезе и ќе викне: тате, мамо...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ха-ха-ха! ... Некаде насреде од чудовиштето зина огромна челуст, водата закипе, се запени и Мече усети дека расте, се надига над него бескраен воден свод.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
До багремот растеа млади разлистени бозови дрвчиња.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Бел афион во тебе расцутил, жито расте, класи до појаси, ко море се лулеат по тебе – вширни ниви бурните овеси...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Ко спомен тој е на деветстотрета, на Прохор Пчински, на Мечкин Камен, о, расти, цути Републико света, во гордост веј се, алово знаме!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Јас празник славам, Родино мила. во борби роден, во славни гори, низ него расте нашата сила, илјадогласна песна се ори!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Сеедно, растев; безизлезната улица ми стануваше тесна.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Верував дека на ова момче ноќе му растат рокчиња од челото.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Доста го гледа како расте и се љубува на неговиот напредок.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Ќе растиме, невесто Досто, ќе работиме ние со Нешка и ќе се гледаме. Токо, де речите „аирлиа да е саатот", и чините ми а алав.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— И се опули во Нешка, во Крстета, пак во Нешка, и си заклучи со умот: „Ете, како шо нарачаа нарачниците на третата вечер: „да расте и да порасте, убава мома да биде, попова снаа да стане, на младо ѓаче невеста".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Зашто тие двајцата во едно маало растеле, другарувале, комити заедно биле, залакот леб што се вели, го делеле.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Останал синот да расте на рацете од таткото додека на десеттата година не се вратил братот на умрената жена од заточение.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Неговата сенка долга како јат претпазливо ползеше во таа мрежа, се пробиваше низ нишките на есенската магија, растеше и се губеше во чудна игра.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
