изба (ж.)
Раскопани, буѓосани со обрачи 'ргосани, по темни изби мемливи ријат ги црвци смрдливи.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
В горите лисја капале - в избите веди м'скајат!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Во другата улица изби од земја неподвижен столб.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сувите дрва, штиците и черчевињата се запалија и веќе пламенот изби и до самиот врв; потоа се распламте до небо.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Газдата го изби мртва пот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И како што е ненормално да се оди на спиење в изба, ненормално е постојано да се живее на катот.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
И ќе продолжев така со правење гоблени, но во 1918 година изби пролетерската револуција.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Пот изби по 'рбетот на Винстон.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но откога се смеша времево, и особено откако изби војната во Европа, старата книга почна да придобива сѐ поважна улога во берберницава, како да чекала стрпливо само за
тоа да се најде во ваков зол час.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Загледан во книгата, Пискулиев полека се заборави, и престапувајќи од нога на нога, што му чинеше добро на колената здрвени од стоење, по некое време тој изби во првиот ред на групата.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Но од некоја мистична длабочина во него, безличен страв изби на површината на неговото битие.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Рози почувствува како виното ѝ изби на нејзините бледи образи. Ѝ го стопли и срцето, и покрај сето тоа, одвреме навреме низ телото ѝ минуваа бранови студенило - нејасен страв.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Таа граѓанска војна што изби во Грција, по моја проценка (можеби не сум во право) беше лудост.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Тоа зло длабеше во него и го раскинуваше, а тој не можеше ни да помисли некому да му се исповеда и да му се довери; па и кога тоа зло си ја заврши својата работа и изби на површина, никој нема да го познае; луѓето просто ќе речат: смртта.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Го одбегна ударот, со десната нога му го изби штикот од рака и во истиот миг неговата тупаница се растовари во лицето на противникот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Со десната нога му го изби од рака, го фати за коса и молневито го повлече на страна.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
