ај (чест.)
– „Шоана, али навистина е ова, али на соне; види сега и децана да ме познават и на име да ме викаат, чудна оваа работа ќе биде; ај да видиме Господ што ќе каже“, си велел сам во себе и влегол у човекот дома.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ај да ве оставам малце насамо, да си ги искажете маките, ама само малце, и чесно!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А после, туку ќе ми текне, ај кај кума Праскарева!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А, Параскево, парчиња да се сториш! (По мала пауза.) Ај да си прилегнам малце да си ги одморам коските. (Легнува на миндер.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
МИТРЕ: (кој досега се држи му излегуваат солзи на очите). Ај, ти, синко, остави на мене и на мајка ти.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
ФРОСА: Речете: да го поздравиш! Ај, речете оти не ќе ви праќа ни пари ни тутурка да свирите...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МАРА: (го загрлува). Ај, со здравје да ми одиш, жив и здрав да ми се вратиш.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Стани си утре порано дојди си вечер подоцна, наутро радост понеси навечер тага донеси - ај, пусти да е, пуст да би останал живот кучешки!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Ај... да ни се ќердосаат. И во ваши куќи...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ВАСИЛКА: Да имаш што да повелаш, ќерко. Ај пак, господ ум и разум да даде!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
РИСТАЌИ: Преубав е кога ти велам. Ај ти, знам јас!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
— Е, море, да не дојде работата со бесење и со зорт, та така, ај, ме зел, ај не ме зел.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Ај ми со здравје, јузбаши ефенди. Господ да ти даде шо ти срце сака, убаво си поминаме, бериќетверсан.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кај се тие возила, стопанкина му? (Во која мајчина ќе одите: знаете ли вие каде е Албанија?) Па што ќе правиме сега? (Почекајте да видиме, да се избистри...) Ај, нека се избистри, ја потпира Трајан изврзаната рака на колениците.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Ај, мајката, зарем никој ништо не им може; зарем војската не може да им го најде крајот?!“ зборуваа луѓето.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Врати се, приповрати се, и после ај, кај Доксима Тренчески, до ниедно време.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ај соземи се, Велико, ми вели Уља после, ај да се соземеме, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Е, ај, ќе се стидам, вели лиферантот, а Гојко сега уште повеќе се разлутува, ги закрвавува очите и вика: - Марш, џукеле, вика, напоље, лопуже, говно вам ваше.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
— Ај, дојдете во Виена, ми вели Ханс, приходите с нами.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Ај, доста е рамноправност, вели Атина Папастојку, ќе ни изумрат мажите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
