ајдук (м.)
Се истребија ајдуците што земаа склаф. Доколку излезе некој, власта ги гони.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
А вие, клети ајдуци, од огин раци дрпнавте, пламенот уште не вивнал, и се во дворци прибравте.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
- Ајдук... Апаш... Божји пари краде.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Што, ајдукот се најде ли? - Не ти е гајле, реков слушајќи ја оддалеку пијаната песна на Генералстап.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Но најмногу ме мачеше Пенчо, малиот бездушен ајдук.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И волци и ајдуци налетуваат ноќе.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кој сѐ не поминал низ оваа планина, и Турци, и ајдуци, и комити, и партизани, а којзнае што сè било порано од времето кога Селиште било град!? Сѐ поминува...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Од Ајдучка Чешма веќе не ја видовме. Се вратила на колибата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
21. АЈДУКОТ АЈДУК ФАЌА - во таква ловџиска сказна алвата за боза се враќа, наградата наместо казна...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Оди во шума – волци, излези надвор – ајдуци.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Или, на друго семантично рамниште, кога во истата приказна истиот јунак, предок на махараџата Раџнапур кој уште во 1521 година се расправал со ајдуци, ќе му претскаже на нараторот дека „по две години ќе оболеам од птичја болест и оти не ќе говорам, туку понајчесто ќе чурликам и чурликот ќе го запишувам и од него ќе направам книга во која многумина болни ќе влегуват, здрави ќе излегуваат“ - што друго значи тоа освен дека нараторот ќе стане поет и дека со својата поезија ќе ги лекува луѓето?
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Зборуваа за зулумите што беа почести по селата, и за тоа што се слушаше: дека наоколу во шамакот се кријат ајдуци и дека треба само мал фитил за да се чуе нивниот глас.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Зарем да влезат ајдуци или разбојници?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
