самост (ж.)
„Слободен си ти само во себеси, во својата самост.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Јас: Во песната сум Тој: Летнат Вишен Огнодишен: Тој. отаде сонот мој Отаде мојата куќа Отаде светот Отаде сонот мој И некаде Потаму од нив: Уште чека Дур од века Зборот незгаслив. чародеј Во глава ми Лаком змеј: Ноќум бдее Песни пее: Ча ро деј. сам Знам: И во самоста Сакам да сум Сам. мисла Ништо не ме мами Ништо не ме зачудува Во мене гори таа И ме полудува. сликата. песната.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Пред тие кални
дворови и наврнати копи човек посилно ја чувствува самоста и станува мрачен.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Зборуваше тој тогаш со својата љубов, што
најблиску ја почувствува кога треба од неа да се проштава и да се помирува со старечка самост.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Го искористувам моментот на самоста да запловам во фантазија.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
