разгален (прид.)
Тебе те создале разгалените господа! - процедува низ стиснати заби тој.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А замислете: тој седи во белата када полна со сапуница како разгален принц среде море сладолед и ги пее овие чудни звуци.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Меѓу вжештените извици, Ева балансираше како златокос палјачо со модри очи – од молчаливото насмеано кукле ќе се расприкажеше разгалената сестричка, а пак од оваа ќе проговореше некое стармало суштество во детско обличје.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Татковците за жал веруваат дека нивните разгалени куклички никогаш нема да станат љубовнички, жени, мајки. Но за ова немавме разговарано.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
А беше богата и писмена и тоа ја правеше наперната и осорна; беше и разгалена меѓу деветте сестри и единствениот брат, кој пак за несреќа, доведе за жена една божја бубалка, Паунка, од селото Булачани, која ѝ се плашеше толку на Тодора, што везден ѝ се тргаше од патот и ја направи оваа уште посурова.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Прозорецот е - за да не се излегува
од дома, да се гледа и гледа - надвор,
а таму, веранда и бездна
голи разгалени стебла
есенска гримиорна
светлина во одблесок и процес
секогаш бледа налик на покојник
и лизгава како ползавец
и скотна како бубачка,
па лазе, подлазува
лази буба, лазибуба, апи апи аап...
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Види ги жити сè, шмизли разгалени.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Ќарот беше поголем од пензијата што ја имав и деновите поминати со дамите, сопственички на разгалените четвороножни пријатели ми беа исполнети со задоволства и радости поради што останав стар беќар...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Непоколебливо намирисани со бел прав, млади и наконтени се познаваше: деца од фамилија, разгалени и дигноглави, мислат дека светот е во нивните раце, дека можат сѐ.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)