нор (м.)
Птица устремена. Стрвнина. Исправен нор со закана .. Глуне езерска поврвнина, модра од тага, исплакана.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Ја става на шпоретот, живо мафта со рацете: - Стево Масло отепа со веслото еден нор.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не се здржа ни жената; гледа во норовите како ја притиснале плашицата до колјата и безмилосно ја таманат. Вистинска наезда.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во водата, до самата куќа, јато црни птици дрско вртат со главите на високите непријатни вратови. - Норови!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
