адреса (ж.)
МИТРЕ: Во... во... Е, бре... на јазиков ми е пустината и не можам да го речам! Митрејце, дај ја адресата!...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Само Ристе Куков истури неброени зборови на адресите на жените, ќерките и снаите на чорбаџиите и си киниса уште нерешено прашањето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таа адреса ѝ се врежала длабоко во паметта - ѝ се чинеше дека и ноќе би можела да познае дали писмото е од Крстан.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Без адреса, без никакви други податоци, лесно го пронајдов, речиси, во десетмилионскиот Париз - Кире карикатуристот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ве предупредуваме дека извештаите без точни податоци за името, презимето, датум на раѓањето точна адреса и националноста, не ќе се земаат во предвид.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
— Да му ја знам адресата на Господ, вели дедо...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми ја научил адресата преку Ташкент и ми закажа телефонски разговор. — Ало! — Ало!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дојдов во Москва и сега сакам да го побарам Горачинов. Адресата негова.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога си заминувавме дома, милиционерот го посоветува тако ми: од утре, на дедо да му ја напишеме на едно ливче адресата и телефонот, и постојано да ги носи со себе.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Моите бивши љубовнички, како и летните познаници од земјава и странство, чии адреси ги пронаоѓав во правливите, бележници, беа отпрвин, и покрај честите измени на нивните имиња, најпријатно изненадени.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Организери за визит-картички (секоја картичка во својата пластична куќичка), организери за моливи, за адреси и телефонски броеви, за чекови и пари, за текстови, документи, за секој предмет, за секоја намена, за секоја прилика.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
„Вашата адреса?“ „Јужен булевар, број единаесет.“ „И во вашата куќа има воздух!
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Сопственикот добиваше визит-карта на Пансионот на која покрај адресата, стоеше и планот на Виена, улицата и местото на Пансионот заокружено со црвено тркалце.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тоа се однесува и на Интернет, кој постои на универзитетите (иако настана во американските воени лаборатории), но таа мрежа се шири и денес веќе има многумина источноевропјани со e-mail адреси.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Неколку графички конвенции се учат во училиште (како писмото треба да изгледа, како да се напише адресата на коверта, како да се постави научен експеримент или математички проблем); но не се подарува внимание кон учењето на општите принципи на визуелната организација на јазикот коишто би можеле да се употребуваат во различни прилики, ситуации и технологии.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Чекајте да ви ја дадам мојата адреса.“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дури ни сега не го дозна нејзиното презиме и адреса.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во секој случај, тој не го знаеше името на девојката, а ни адресата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тоа беше адресата на фабриката во која тој работеше.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Се вратил глас да го залепат старецот, ама да не му стават адреса каде да го растоварат, само што од тука вратиле дека е невозможно тоа да се направи зашто и другите чекаат да тргнат со него, каде тој таму и тие.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
