адреса (ж.)
МИТРЕ: Во... во... Е, бре... на јазиков ми е пустината и не можам да го речам! Митрејце, дај ја адресата!...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Само Ристе Куков истури неброени зборови на адресите на жените, ќерките и снаите на чорбаџиите и си киниса уште нерешено прашањето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таа адреса ѝ се врежала длабоко во паметта - ѝ се чинеше дека и ноќе би можела да познае дали писмото е од Крстан.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Без адреса, без никакви други податоци, лесно го пронајдов, речиси, во десетмилионскиот Париз - Кире карикатуристот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ве предупредуваме дека извештаите без точни податоци за името, презимето, датум на раѓањето точна адреса и националноста, не ќе се земаат во предвид.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Дојдов во Москва и сега сакам да го побарам Горачинов. Адресата негова.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми ја научил адресата преку Ташкент и ми закажа телефонски разговор. — Ало! — Ало!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Да му ја знам адресата на Господ, вели дедо...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога си заминувавме дома, милиционерот го посоветува тако ми: од утре, на дедо да му ја напишеме на едно ливче адресата и телефонот, и постојано да ги носи со себе.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Моите бивши љубовнички, како и летните познаници од земјава и странство, чии адреси ги пронаоѓав во правливите, бележници, беа отпрвин, и покрај честите измени на нивните имиња, најпријатно изненадени.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Организери за визит-картички (секоја картичка во својата пластична куќичка), организери за моливи, за адреси и телефонски броеви, за чекови и пари, за текстови, документи, за секој предмет, за секоја намена, за секоја прилика.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
„Вашата адреса?“ „Јужен булевар, број единаесет.“ „И во вашата куќа има воздух!
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Сопственикот добиваше визит-карта на Пансионот на која покрај адресата, стоеше и планот на Виена, улицата и местото на Пансионот заокружено со црвено тркалце.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Неколку графички конвенции се учат во училиште (како писмото треба да изгледа, како да се напише адресата на коверта, како да се постави научен експеримент или математички проблем); но не се подарува внимание кон учењето на општите принципи на визуелната организација на јазикот коишто би можеле да се употребуваат во различни прилики, ситуации и технологии.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Се вратил глас да го залепат старецот, ама да не му стават адреса каде да го растоварат, само што од тука вратиле дека е невозможно тоа да се направи зашто и другите чекаат да тргнат со него, каде тој таму и тие.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Во секој случај, тој не го знаеше името на девојката, а ни адресата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дури ни сега не го дозна нејзиното презиме и адреса.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тоа беше адресата на фабриката во која тој работеше.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Чекајте да ви ја дадам мојата адреса.“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Потем отидоа пред куќата на Павел Земанек; извикуваа гадости за татко му, велеа дека бил предавник кој го напуштил родот, го оставил семејството, и дека на син му, Земанек, ќе му ги пребојадисаат јајцата, поколението негово; и потем исчезнаа, со некоја новокомпонирана народна песна низ улицата, кон некоја нова адреса.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
