ама (чест.)
– „Сакав, стрико, да проговорам, арно ама чинев оти не знаете по мојот јазик.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Кога му ја виде Божин ногата, на чудо беше станал тој и сите селани; арно ама пак нејќеле да го поверуваат оти бил штрк.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Ете вака, синко Марко, се сторило со Силјана од Мало Коњари; знам оти тебе ти е како лага; арно ама мене ми е навистина, оти од татка ми е прикажана оваа приказна“, вака ми рече татко ми кога ми ја прикажа со прво.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Арно ама, не било така како што мислевме ние.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ама зошто бугарска, зошто не српска?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
81. Ама г. Зиновјев им помагал и им сочувствувал на Србите. Тоа може да биде вистина, но тој го прави тоа не зашто ги мрази Бугарите, а зашто српските посланици во Стамбул се логични, ги знаат арно нивните интереси и можат да ги заштитуваат.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ама, се рекло: каде што женина рака чеша, друга не!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ЈОРДАН: Е, ама Симка е чорбаџиска ќерка, тешко гази. Колку чини името!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Аман, бре стрико Марко! Их, ама сте ја стегнале, сте се залепиле до земја!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Уште да ме чека! Тоа ли е ред! Ама што сте се здибечиле овде!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: Ама џумбуш, ама тарапана! Ваква веселба во Скопје ниту имало, ниту ќе има! (Му шепнува нешто на Поцко.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
(Ја брише потта со шамијата.) Ама жештина!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ама си ја погодила мори, Митрејце, ракијава на солта, да ти е алал!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Арно ама, само што завеслаа накај трските, кога од таму нечујно исплови друг чун, кој што одеше право накај нив.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
— Ама време, ааах! — Пак почна да го фали времето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ама лоша кучка беше таа Сукаловата, бреј! Беља си имаше сиромав Стојо со неа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ама чурук жена, мајката брееееј! — Ја заврте главата Ристе и зачека одговор од побратимот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Стоеше некое време со тоа зоврување во себе и врз урнатините на своето сфаќање за тоа останување, едвај се здружуваше да не се размавне и да ги истурка надвор, на снегот, само наежавен свреска: - Ама чујте, луѓе.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Точи вино црвено! Точи без пари! - Ама зошто? - праша Грујо.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Леле, тато, ама цвеќиња! - свика Билјана, ми се откачи од раката и се растрча по полјанката. - Тоа се јаглики! - реков.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
