аманет (м.)
Луман, речи, ти праќа аманет.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Наместо тоа таа чу како некој од тајфата ѝ рече: „ О, невесто, аманет ти носам.“
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Ние имаме, - рече. – Ќе ви дадеме. Од аманетот.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Неговото височество и офицерите го заборавија драмскиот аманет - Чувајте ми ја Југославија.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Но добро е, човек зад себе да остави аманет дека неговиот пат не бил залуден.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Луѓето гледајќи го клисарот Нестор, како, по наредба на власта, ги фрла умрените во варницата со жешка вар, си правеа крстови, си го запишуваа името на нив и молеа, оставаа аманет - ако умрат да не се фрлаат во варницата како во пекол, како животни, туку да се закопуваат в земи како што е ред и да им ставаат крстови на гробот да се знае кај лежат, да има трага од нив.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Му оставил аманет на пријателот да му ја чува вереницата. Поминувале денови.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Но немаше сили да го оствари аманетот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Долго време размислувам за мајчиниот аманет пред патувањето да се видам со нејзиниот преостанат брат.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во него, покрај личната гардероба, има неколку подароци, аманети од Мајка за нејзините најблиски, се разбира ако ги сретнам.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Имаше наши измамени на патот на јагулите, останати довек в туѓина, со аманети и последни пари да се испратат по смртта коските во родната земја, верувајќи дека само таа може да ги прими и да им даде спокој, да ги стопи во дното на копното, како јагулите во дното на океанот.“
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Стариот го изговараше својот вистински аманет. Татко остана занемен.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Ми беше оставена во некаков семеен аманет на дотолкување татковата потрага по патот на јагулите, како наследена парадигма, со сета реалност и мистичност, небаре во проверба на времето, во кое беше свесен дека нема да стигне.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Светите списи! Божјиот аманет!
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
аманет - порака, завет, устен тестамент
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Мајка, сега прв пат во животот, имаше време да ги чита, да ги дочитува и непрочитаните книги на Татко, небаре оставени во аманет, со надеж дека се дооткриваат новите пораки за натамошното спасување на семејството на Балканот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Да не останеше Мајка во овој дом, да не му останеше верна на Татковиот аманет, ние, децата, не ќе знаевме за сите овие наши толку блиски луѓе кои доаѓаа небаре да посведочат дека се живи, дека сме и натаму заедно, големо распрснато семејство.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Не сум сигурен колку една ваква последица, каква што е спречувањето да се појави насмевката, може да се земе како причина што ќе разјасни одредени случувања, но знам дека токму појавувањето на твојата насмевка на моето лице, ја чувствував како обврска. Како еден вид аманет.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тоа го чувствуваше како единствен Татков аманет и тестамент.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Колку и да се пластеа подоцна во мојата свест албанскиот мајчин јазик, македонскиот јазик на моето школување во Македонија со другите јазици како и српско-хрватскиот, бугарскиот, па францускиот, италјанскиот, германскиот, другите јазици на моето школување, остана жив засекогаш бабиниот аманет од заборавениот турски јазик, бабината синтагма а kapi, во која како да беа содржани пораките на сите учени и недоучени јазици!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
