јат (м.)
Неговата сенка долга како јат претпазливо ползеше во таа мрежа, се пробиваше низ нишките на есенската магија, растеше и се губеше во чудна игра.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Мајките, задоволни што им спијат децата, подготвуваа јадење од последните трошки во своите торби.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Конечно, повеќе ги немаше тие што сакаа да го убијат Бога без да знаат дали постои.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
