штипка (несв.)
На тоа лице онаа насмевка скоро и како да не беше болна, таа само ги тераше да солзат суво неговите граорести очи. И штипкаше со погледот, пржеше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога беа на она место, каде што виделината на тој спрпелкан ден сосема се изедначуваше со врнежот, оние двајца толку се затскрија зад густата чипка на развиорените котолци на снежинките, што тој сега сети и како го штипкаат очите од таа напната и упорна загледаност.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Снегот го штипкаше Илчо по обравчињата, му се пикаше во очите, му ја полнеше устата.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Те штипкаат само некои киселини, солила и мувли од конопта околу чеповите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Одиме по ливадите и штипкаме киселица. Ко ’ртки сме станале. Се гледаме, а не се познаваме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Штипка трева и го тресе телото од мувите, од горештината.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— И мене, велам, уште ме штипкаат влакната.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некоја остра свежина ме штипка за очи и за нос, ми мириса на изгушена риба.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Така ние двајцата си се галиме и се „лигавиме“, што би рекол брат ми, а уште ако е свежо бричен, па лицето му е мазно, уживам да го штипкам и да го бакнувам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Задоволна си? – ме прашува и ме грабнува да ме гушка, да ме штипка, да ме гмечи, да ме бакнува каде што ќе стигне.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Не го давам Велигден Студот што му ги штипкаше образите по својата ледена горливост беше исто толку постојан како и оној срам поради кој е сега овде.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Денес е ден на мајките што ги гушкаат своите дечиња кога за појадок им сервираат љубов бескрајна, за ручек ги хранат со бакнежи по обравчињата и ги штипкаат од милост по рачињата. А за десерт?
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
А мангупот ѝ беше зел и мерка, па и алиштенца од мајка ми ѝ подаруваше за да ја поткупи, а таа одбиваше да доаѓа зашто почнал и да ја штипка и да ја срамоти, а тој само ја „мувал“ - така ми рече кога го искарав.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
