штипка (ж.)
Хемороидни педалари кои шишкаат со штипки на устите (ланецот да не им го фати јазикот), млакоракувачи кои ти ја фаќаат раката како да е сообраќајна казна, автобуси – кутии од кисело млеко полни со ситни, бели црви рибарски.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Зјапаше во двете црни велосипедски штипки од пружинест метал што му ги опфаќаа тесните панталони околу ковчестите глуждови.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Јас, фала богу, си ја покрив главата со штипките и спраштив рикверц, зашто ние од нашата сорта можеме да одиме нанапред и кога се движиме рикверц.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Случајно или заради украс, на неговата долга брада лежеше закачено со штипка живо ракче.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Таа извади две штипки од устата и запеа со длабоко чувство:
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Жената неуморно маршираше горе-долу, наизменично затнувајќи си ја и одзатнувајќи устата со штипки, пеејќи и замолчувајќи и закачувајќи уште пелени, и уште, и уште.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Секогаш кога устата не ѝ беше затната со штипки за алишта, жената пееше со моќен контраалт:
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Штракав по расипани копчиња додека завесите ги распукуваа штипките.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Раката на дедо ми Дедо ми Борис Кривошеев носеше штипки на ногавиците од панталоните кога го возеше стариот руски велосипед.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
