црта (несв.)
Цртај цвеќиња. Ете, нацртај ми гулаб, и јас ќе ти ја дадам Снежана и седумте џуџуња.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ми се стори уште постар, пожален. Господи, мислев, неговото лице еден ден мајстори ќе го цртаат в црква.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се насмевнуваше како човек што пред секој изгрев пие рицинус; ме удираше со белите прсти по темето и шушкаше низ змејските ноздри: - Со лева не се црта. Тоа е богохулство. Затоа луѓето ти личат на дибеци. Со десна, дибеку, со десна.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Не можам, мамо! - Обиди се! Ајде цртај, јас си имам работа!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Сакаше утре в училиште да има најубаво маче а мајка ѝ знаеше да црта многу убави мачиња.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Беше како куќичките што се цртаат на честитките за Новата година, речиси иста како онаа на честитката, што му ја испрати неодамна неговиот син Јовко од градот, во кој се школуваше во гимназијата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
„Но учителката ни рече добро да гледаме сѐ и утре ќе цртаме во нашите блокчиња сѐ што сме виделе.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Кога дојде дома, се зафати за работа: во блокчето црташе и често погледнуваше кон пожолтеното листенце што спокојно лежеше врз масата.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- Нацртај едно коковче! – вели Лидија и Зоки Поки пак црта. – Нацртај му и пиленце!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Нацртај го Фигаро! – вели Лидија. Зоки се завртува кон ѕидот и почнува да црта.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Тој знае по нешто многу убаво да нацрта, а Фигаро особено убаво го црта.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Но кога ќе ми беше здодевно да цртам и да ја ггрелистувам сликовницата, ќе седнев на столчето и ќе разговарав со кучето Роско.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Седумте црнчиња со кадрави коси и бели заби ми раскажуваа за крокодилот цртајќи и самите за да ги разберам.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Училницата одеднаш завира: - Да пееме! Да цртаме! Приказни, приказни учителке!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Си ги цртам хризантемите, - ми објасни Билјана. - Да ми останат за спомен.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
15. МУ СЕ ЗДАЛО НА ПРАСЕТО ДА ПОГЛЕДНЕ В НЕБЕ - тоа в корито, божем в колевка, на грб штом го свртат со врела вода поливајќи го за полесно да се гребе белата кожа каде што скарата шарата ќе си ја црта...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Но штом Столпник ќе добиеше слободно време, одеше крај реката Мајна и ги гледаше сликарите што тука се собираа и цртаа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ги цртаа растенијата војниците и ги запишуваа нивните имиња.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Гледајќи ги нив, се роди и кај него желбата да црта.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Кога е потопло времето, може да се видат многу сликари како среде улица цртаат, главно, пејсажи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
