фин (прид.)
Кметот, по малку, пак се допре до мене и ги смекна гласот: „Добро, фино ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
(Матеј ги подава рацете. Борис му ги става лисиците.) Фина играчка. Ова е челик. Не 'рѓосува.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Нема луѓе. Кафеаните празни. Фино. Чисто.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Вие сте фино возбуден и лесно возбудлив поет, со водени очиња подуени од книжевни пијанства, шетате навечер со рацете во џебови, свиркате, го дразните малото курче, умирате од убавина во догматски дремеж и во лигави рими и од совршено жабја перспектива, ни давате до знаење како се чувствувате и какви планови имате со светот.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Финиот господин со долг, бел шал и мазно лице заличува на клошар, жената во години, со плашлива насмевка, на заплашена студентка. Свечената литургија започнува.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Врз профилот на тажен аскет, меланхолијата беше врежала фини брчки околу очите полни со сенка.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
КРТОВИЦА: Отсекогаш бил темелен и ретко фин човек.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Во сандачето – писмо. Го кине пликото – лист фина, сина хартија со облаче во десниот агол, исполнет со препознатливиот, орнаментиран Јанин ракопис.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Фино обликувана, витка фигура на жената одзади, во лесниот мантил, изгледа како девојка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Толку фин (толку артифициелен!?) што го обвинуваат за декаденција.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Затоа неговите филмски приказни имаат мошне сложени заплети, кадешто документите, историските податоци и плодовите на фантазијата се јавуваат фино избалансирани.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Набргу, финиот прав јурна кон ретортата. Го ставив под микроскопот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Градот ги отвори скриените тајни ноздри во своите црни ѕидови и еден силен вцицувачки вентил во телото на градот ги вовлече воздушните луњи низ внатрешните канали, низ густите филтри и собирачите на прав, до фината и треперливо прецизна низа на навивки и мрежи што блескаа со сребренеста светлина.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Колку е фино кога имаш пријатели кои те прифаќаат таков каков што си.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И така. Вистинското (врвно лажно) прашање е: Зошто Маргина? и од каде маргини на пајажина?, како што фино забележуваат актуелните холистички и хаотични теории.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Целото големо знаење што го има (вклучувајќи го тука и она побизарното, што така фино го отсликува неговиот маниристички сензибилитет: за разни детски игри, пагански обреди, необични симетрии, јазични игри...) на Гринавеј како да му служи само за да го здроби под валјакот на своите моќно апокалиптички филмови.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Една од најпровокативните личности на светската интелектуална сцена, за почеток ја имате во Маргина (почнуваме со едно многу пикантно делче од “Прозирноста на злото” кое на многумина ќе им ја подигне температурата; потоа, во избор и во фин, мек превод на Деспина Ангеловска следува спуштање со Кул Меморис; третиот есеј е од трета книга, “Симулации и симулакруми”, и веќе, во скратена форма, пред неколку години, беше објавен во “Студентски збор”, со уредничка ограда дека тоа што таму го пишува не се однесува на нашиот универзитет; го објавуваме пак поради слатката можност да речеме дека токму се однесува на нашиот беден универзитет); во следниот број (можеби!) тематот за Бодријар продолжува, а доколку имаме среќа, наскоро ќе бидат и неговите први книги на македонски...
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Таквото искуство се наоѓа себеси во едно фино ново Она што луѓето ќе го продаваат во место - помеѓу уметност, иднината нема да бидат делови од наука и игра.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Сече толку фино што воопшто не тече крв сè додека синапсите не умрат и првите грчеви не го предадат телото на гравитацијата.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Фино што се сретнавме! Здраво, драга моја Желко!
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
