финален (прид.)
Лукавствата на власта остануваа без ефект и се пристапува кон финалното решение: екстерминација на козите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Меѓутоа, треба да се нагласи дека сетилните искуства предизвикани со дрога многу често се доживуваат изолирано, поради оштетување на синтетичките функции на мозокот и дека неопходниот гешталт во текот на делувањето на дрогата тешко непосредно се доживува во својата неопходна неделивост на финалното доживување на формата.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Попродлабочена анализа покажува дека либидиналното јадро на филмот е варијанта на едиповиот триаголник: врска меѓу јунакот (дописникот), неговата девојка и нејзиниот татко, угледниот англиски пацифист, кој во суштина е нацистички агент - нивната врска е полна двосмислени подтонови, одделни постапки, што инаку би можеле да се разгледуваат и на ниво на површинско случување (немоќта и вината на таткото, уценувањето на таткото од страна на јунакот со (лажното) грабнување на ќерката, финалниот самоубиствен гест на таткото итн.), добиваат вистинска тежина дури оттаму што од нив одекнуваат имплицитни либидинални подтонови.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Како што е изнесено во почетокот, настаните во романот, починувањето на таткото, го ослободува главниот лик на нараторот од зависноста која би го лишила од финалниот триумф над противникот (тоталитарната идеологија) која го примора „големиот губитник” на егзил и на еден повлечен живот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Или во несвесниот проблесок во за-зен техниката, во песната „Сатори”, или пак во сосема промислената арс – поетичка минијатура „Посегнав по светови други”, каде „двата паралелни универзува во осмози”, ја декодираат амбивалентната дилема и ја тераат до финалната поента:
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Повеќе нивелирање требаше да се изврши пред да ги добијат рампите финалните контури.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Една година подоцна, со четвртата измена на ЗРО (2005), онаа од октомври 2009, овој став конечно ја доби својата финална верзија, којашто пропишува дека работодавачот е должен да поднесе пријава/одјава (образец М1/М2) за работникот во задолжителното социјално осигурување, во согласност со посебните прописи – во АВРМ, пред работникот да стапи на работа.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
По изрекувањето на финалната одлука на Врховниот суд на РМ, после една година и пет месеци, во февруари 2011, Ѓорѓиевски конечно е вратен на работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
„Скоро е готов, треба само да му удрам еден финален раб.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
