тврдо (прил.)
Твои думи, јадна бабо, тврдо ја запомних, помнам тија жешки с'лзи, јадри като бисер.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Бригадата на Мечета беше тврдо решена во овие последни денови да го освои знамето.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И Мече тврдо заверува дека чудовиштето ќе биде победено.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И тој уште од првиот час реши тврдо во себе си при прв случај да му каже на Белича да се вратат.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Покрај Стојка Катин напнал гајда и Крчо Косов да посвири, да земе некое тврдо јајце, оти откако Ристе Попов му го скрши борецот тој веќе не најде друг да се занимава со тоа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Ама тврдо спие вој Ристе, бреј!" — си рече Крсте и продолжи преку овци да го тера магарето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Ване се исплаши. А јас мислев... Нешто тврдо му ги стисна зборовите в грло.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Беа секако под челични панцири; секирата се одбиваше со метален звук од нешто тврдо и непробојно.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Има такво нешто кај нашите борци: се дружат, залченце тврдо и отпушок делат, се бијат и се плашат еден за друг, но понекогаш во себе сакаат да ѝ се потсмевнат на туѓата неволја.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Свесни за својот долг кон Татковината, тие беа тврдо решени да изгинат сите, до еден, но да не отстапат ни педа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тие покажаа кон соседната маса, кон налутениот кавалер на сувата блондина облечено тврдо и круто како во картон. „Знам“, се сети и се наведна. „Ништо полесно отколку да се опцуе еден мртовец.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Лицето на хирургот беше тврдо. Тој кловн секој ден оди на својот погреб, Оче Симеоне.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Жарко!... - се носи прилепски тврдо, разбирливо, јасно.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И карпата разбрането се витка под чеканот. Не сеќава ни звук, ни тврдо отскокнување од камен.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Арсо си ја потпре главата до ѕидот и тврдо гледаше во таванот, исчаден и завиткан во нечиста пајажина.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Беше тоа еден од оние големите волци, во расцутот на своите сили, колку едно јунче; неговото влакно, речиси тврдо, како кај ежовите, сега линееше од гладот и остануваше по снегот во излепени прамења, како од мрша.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И додека размислуваше на тоа, додека се труеше од тие мисли, што го печеа по неговата внатрешност, Змејко можеше само да се превиткува како ремен, издолжен на тоа тврдо легло.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сега беше буден. Лежеше, буден, врз своето тврдо легло, а во собичката стоеше истиот оној ден, што го виде неговиот пораз.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Притоа сети по чукањето дека на дното има нешто тврдо.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Де, де, не радувај се толку! Некакви „овесари“ се! - тврдо и сериозно рече старецот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
