плука (несв.)
И ќе кажам зошто секој да те плука.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
А друг не го прибира, ќе го плука.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
И почнаа сите фанатички да се смеат и да ја бијат со тупаници и да ја плукаат по лицето.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Набликнатата пот му течеше по слепоочниците и се цедеше во аглите на стиснатите усни. Тој плукаше шумно и пцуеше.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Др-др, др-др, се заколна, а сега се кочопери и ни плука зајадливо в лице...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
А сиот насмеан и весел, тој ќе чука по рамово и ќе плука на прстот кога ќе ги брои...“
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
А на сето друго му плукав и ги проколнував оние што ја измислиле неделата за одмор.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Аламанија наоружа нас со манѕерки, плукам јас на тие ваши мартинки.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
13. НОВ БУНАР КОПАЈ, ВО СТАРИОТ НЕ ПЛУКАЈ - зашто и водите подземни скршнуваат патем, не се знае на каков истек ќе наидеш тука - еднипати свеж и бистар, другипати матен...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Ѓиди маскара, ѓиди, — им се обрна Арслан на старците и им удри и тој по еден камшик преку очи, плукајќи секого в лице и псуејќи со најгнасни псовки.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Една жена не поведе со Ели во дворот од комшиската приземна куќа, каде што имаше бунар и ми помогна да ја измијам Ели, која за цело време плачеше, плукајќи од устата земја што ѝ напаѓа од малтерот.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Си замина човекот, ја скрши стомната, вели. - Ај, не плукај спроти ветрот! 182
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од цел свет овдека била солта, викам, затоа сме немале сол, викам, и лижам од солта и плукам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Гробарите веќе ја ринеа земјата, си плукаа во рацете и ја ринеа земјата, ја нафрлаа со лопатите на сандакот, го засипуваа гробот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Високиот ја симна капата, си ја брише потта, плука настрана и пцуе.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ти седиш тука, командуваш, си плукаш на моливот и пишуваш кој каде, кога и што ќе пренесува.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И намерно не знаат како се викал, едни го крстат Григорие други Георгие, и намерно не знаат ни од кое колено на Акиноските бил, дали од првото што се доселило во Потковицата или од некои од подоцнежните (и покрај што настаните, видовме, укажуваат на првото, врзано е за првите доселеници Турци во Потковицата, конкретно за Арслан бег, но кога човек ќе му обрне внимание на тоа, тие, за да му дадат уште поголема зачуденост на сето ова, за да ја изедначат сета таа историја со божје претсказание, си плукаат во пазувите, крстејќи се бошотат нејасни зборови и избегнувајќи да одговорат или да го продолжат разговорот, итро и брзо ја менуваат темата) но бил стар, мошне стар, и праведник.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
— Еј женшини, шепотат логорашите, си плукаат во рацете и ги подаваат по нас.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се гледаме и плукаме земја.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Не зинувајте толку, не плукајте кај ќе втасате.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
