накисне (св.)
Накиснало од зимните дождови и од стопениот снег и ако не го проветрат и потсушат ќе и проникне и ќе останат без храна.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дожд со лапавица ги фати дента и тие накиснаа до кожа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Кога излегол од водата рекол: - Е, од волку повеќе немаше да накиснам!...
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
И, да не должам многу, добри мои, уште неколкупати се повторило тоа: „Ама ако не беше мојата наметка, ќе накиснеше до кожа...“ и „Многу ти благодарам...“ па на човекот што си немал своја наметка најпосле му прекиснало, му прелило што се вели, па се симнал од коњот и сосе алишта се фрлил во реката.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
- Многу ти благодарам. Навистина ќе накиснев...
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ќе црпите со лопатите за да не се накиснете оти сега е зима и студи, ќе настинете.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Се сеќавам на двете другарки кои еднаш заедно накиснаа на пороен дожд.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Но се премисли кога виде неколку жени во униформи, кои ги пречекуваа на вратата од автобусот и им ги покриваа главите со наметки за да не накиснат, а потоа ги поставуваа во ред еднододруго, водејќи ги тивко и со решителен ритмичен чекор.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Таа ги навлажни само усните и го накисна едниот раб од црната шамија.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
