молчи (несв.)
Важно е дека Византијците ја одбележуваат господствувачката народност, а за другите молчат.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Фатија да ни земаат наши деца, да ги потурчуваат и да прават од нив јаничари. И тука молчевме.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Опустошувањата што ги правеа нашите предедовци во Византија беа такви факти за кои не можеше да се молчи; а заедно со прикажувањето за опустошувањата се прикажуваше и за опустошувачите, спрема кои Византијците се однесуваа со гордост и презир, како спрема варвари.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
РАЈНА: Молчи, ќерко, молчи. Така господ рекол...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Затоа ти велам: на брегон, па кога ќе здогледаме некого што не е за кум, молчи зад дрвјето, а ќе наиде ли некој поимашлив, буп! детето пред него...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Туку јас да смислам нешто. (Кратко молчење.) А! Ми текна!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
РИСТАЌИ: Молчи си ти, не бери гајле, ќе ја свиткам јас неа.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Молчеше тој, молчење и Мече.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Беличот за цело време молчеше.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
- Да, таму – потврди светлокосиот и му даде знак да молчи.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
- Молчи, питачу, го прекина Баждара мајка му на Димка. - Што си се развикал?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Молчевме, само што Петко понекогаш страшно се закашлуваше; од тоа очите му се полнеа со солзи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Господи и мајко негова, тој сега ќе ме поклопи со спуштените раменици! Молчев.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Седнаа едно до друго на шареното килимче од бабата Доста, втренчија очи едно во друго, и сѐ така молчејќи — се прегрнаа како сите младенци во првата ноќ. ***
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Молчеа сите занесени во работата сѐ додека едно време Танас, синот на Бошка Манев и татко му на Мартина, не се исправи.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Нему му се смачи молчењето на деда Бошка и му свика: - Кажувај де: бидуваш или не?
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Танас се замисли. - Што да ти речам! – присторе. – Ако ме слушаш, татко ти вели да си молчиш.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Беше загледан во празно и молчеше. Потоа полека се доближи до сивиот кактус во аголот и го сврте грлото на шишето.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Чу: „Твојата несреќа ќе биде во во твоето молчење.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Не можам, вели. - А ти? Другиот молчи.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
