конструкт (м.)
4.1. Теорија за персонален конструкт: Никелска тура Теоријата за персонален конструкт, како што е формулирана од Kelly (1955, 1970) и елаборирана од Adams-Webber (1979) во суштина е конструктивистички модел на човечките процеси на репрезентација и организација на когнитивните функции.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Кога конструктот е дефиниран интензионално, неговата комплетна дефиниција вклучува три поими: генеричката природа (пр. вид) и биполарните опозити во кои тој се диференцира (пр. машко/женско) . . .
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Основните единици на анализа во овој модел се биполарни димензии наречени „персонални конструкти”, кои Kelly (1955, стр. 8) ги гледа како обрасци кои личноста „ги создава и потоа се обидува да ги задоволи наспроти реалностите од кои е сочинет светот“. 92 Margina #3 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
ОПЕРАЦИИ Светот, според Хегел, е „единство на даденото и конструираното”. Диференцијацијата меѓу она што е „дадено” и она што е наш „конструкт” е прилично сложена.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Се работи за вишок на естетизација и уметничка трансформација на секојдневното: машината, според вообичаената претстава, е неуморен конструкт, „дига рака“ на самата себе, се уништува, а притоа насилството го извршува на што е можно поестетски, сетилно привлечен начин.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Со соголувањето и дословноста на репрезентацијата на „женското“ се создава критички потенцијал со којшто се преиспитуваат симболичките конструкти како општествено и историски условени.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Есенцијалистичкиот влог на националистичкиот конструкт Претходно споменав дека дихотомијата есенцијализам-конструктивизам ќе ја третирам како „патоказ”.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Кога светот на нашите патријархалци дотраја и ги премина сите мерки во истрајувањето на својот закостен и мртов животен конструкт, тие не пронајдоа сила за мирен премин од својот патријархален во новиот (кибернетички) век.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Како што истакнуваат Бауд и ван Шендел: „Тие се основни примери за тоа како менталните конструкти можат да станат општествена реалност.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
