каде (предл.)
АМПО: Е, татко, и ти мајко, рибата во водата, а тиганот на оган. Каде ви е кумот?
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Море ќутуци учам, ќутуци и цепаници. Каде ти е кадифето?
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Тоа ти оди едното со другото како умот со главата. Кога ќе заборавиш каде ти е главата, ќе го загубиш и умот.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АНЃЕЛЕ: Каде да сакаш да одиш, никој потаму стапи не ти вели.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Кој умрел за татковина и за човечки правдини - каде вас, братко, не гинел, со вас до векот живеел.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
ИЛИЈА: Некој иде... Каде да се сокријам?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ќе те турчи!... Верата ќе ти ја мени!... Во харем ќе те затвори и ќе те забули!... Каде полошо од тоа!...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Четврта робија Ах, кај се мојте другари, робио нова болгарска, кажи ми, кај ги поштоме?
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Пред мене се редат куќи и улици, училиште селско, варосано, чисто, о, спомени детски, одбегнати птици, ко детулче каде јас сум учел писмо!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Славна Дебарца кој не помина тој не ја виде Славеј Планина, горе во небо каде се крева, с рамни рудиње полни со трева...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
- Сега бумбарот веќе не е внатре. - А каде е?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
— Нека му е аирлија муабетот на Петка! За каде ли го маслосуа? ...
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Па и не се далеку со куќите: ете каде е Ристе Жиовецот. Еден плет ги дели од Сукаловци. ***
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Есента пак се отвори училиштето и Крле разбра дека Стојан Жиовчев, Трајко Мидмов, Трајко Јанов, Божин Попов и други свршени ученици од IV одделение и I клас ќе одат во гимназија во Прилеп, каде што се отворил пансион.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Јас бев зелен вир на многу дни од штедрост сега молчам сосем жолто За старецот во мене не плачат и грубо ќе ме натрупаат в кола Но сепак едно сеќавање имам: корењето ми остана на брегот Брег од риби и од камење каде растат многу млади дни Трева бев ќе бидам трева пак затоа така чудно мирисам
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Каде пред оваа маса пред овој памучен хоризонт без линии пред ова темно месо на земјата и ноќта измешано длабоко место и густо наеднаш поплава на очите и на просторите смрт Каде о каде ти јас ти море шумно и бескрајно ти монотоно поле хоризонтално уморено желно за исправено ветровито разведрување Каде о каде ти тесто густо на дождот и земјата човеку јас камену во рацете и во очите кал
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
По нивните плитки води до каде ќе стигнам Слушам како умира времето Од есента во студот останува еден плод што праша со усните модри кај ќе стигнам.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
По распаќињата луњите го изговараа твоето име место каде.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ми треба некоја пара за мастраф на куќата; нема од друго место од каде да се фати – им велеше Даут на колегите и ги фалеше воловите: – Не се волови – ангели, што ги викаат каурите.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И така направија. Продадоа што имаше за продавање уште со растоварањето и младиот Митре ги подобра магарињата пред стап: – Ке ги појам вода – му рече на еден минувач што се пошегува и го праша каде ќе ги тера толку магариња.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
