дома (ж.)
— Не ода на даскал ако не ме дадиш во пансионот! — отворено му застана на татка си пред учебната година. Не помогнаа ни неколку стапчиња по задникот, ни кавги, ни аленици оти ќе го истера од дома.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Туку, дедот Петко си оди, ете, со план. Уште кога тргна од дома си го направи планот. Ќе оди кај Карабуклијата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Но до дома не ги стигнаа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сиот потресен и понесен од црни мисли излегов од дома и појдов без одредена цел.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Кога не можат тие да се измолкнат од дома и сами да дојдат, ги водат со себе овде и жените.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Мајка му излезе од дома. Зема од шупата една малечка скала и се упати кон соседниот двор.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Клекна крај него и намигна во мракот. „Клинец, можеш ли да ја викнеш Јана од дома?“ „Зошто да ја викнам?“ праша детето. „Кој си ти?“ „Еден поп“, рече.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Девојчето трчаше сѐ до дома, за да ме покаже на мајка си.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Но, сега ние ќе те сочуваме, ти само биди си мирно и чувствувај се како дома. Ти бргу ќе сфатиш.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тој по малку требаше да си замине кон селото, кон дома, и сега му го оставаше на ова свое срнче сето сено, што го имаа тука, а за вода му донесе од пред вратата големи грутки снег и ги стави во сите садови што ги имаа тука; сите нив добро ги настега со снег.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Напуштија. Како и сите други војски на кралството, и тие ја фатија тенката патичка за дома.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Дури и дедо му, кој долги години не излегуваше од дома, заради реумата во нозете.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Оздола од патот го здогледаа сењакот на Алекса Ѕвездин па се поколебаа дали да се засолнат под него, ама сфатија дека сега веќе кога се живо топило, а на неколку чекори од дома, нема смисла да се задржуваат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Како и порано, пак Толе отиде кај Андона и овој го покани да преспие кај него, ама сега веќе начисто дека Толе е излезен од дома.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На збогувањето го одврза ќесето, и како што беше адетот, ги дарува двете деца по три дири, сестричињата од Мирчета по две, така што при самото излегување на Мирчета од дома, на Мирчевица ѝ оставија десет лири. A со десет лири во тоа време се живееше десет месеци.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Од децата не стегајте се. Јас сум ги научил ништо да не зборуваат од дома надвор.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но му дојдеше ли писмо од дома или од неговата саканица Царјанка, му јавија ли дека има свадба в село, ум немаше во главата; како зашеметен, како споулавен шеташе низ касарната; ниту му се јадеше, ниту го редеше на ум она што му го зборуваа на вежбите.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Се исплаши Полин и повеќе не го чекаше офицерот и војниците, бегаше од дома.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Марина ме испрати до дома. Веќе знаев дека има братче што го крстија Љупчо.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Кога заврши часот одвај дочекав да излезе наставникот и истрчав кон дома.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
