бог (м.)
Божја благодат се изли низ устата негова и затоа го благословил Бог за вечно.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
И Господ Бог благоволи да почине неговото пречесно тело во Рим.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
А не знаат, кутрите, што зборуваат дека на три јазика Бог наредил да се пишуваат книги, како што пишува во евангелието: „И имаше штица напишана на еврејски, римски и грчки.“
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Не го создал Бог прво еврејскиот јазик, ниту римскиот, ниту грчкиот, туку сирискиот на кој што зборувал Адам, и од Адама до потопот кога Бог ги разделил јазиците при вавилонската кула*: „Размешани беа јазиците.“
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Ниту Бог ја створил, ниту ангелите, ниту се отпрвин створени* и примени од Бога како што се тоа еврејските, римските и грчките?“
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Оти таа чесна уста се покажа како серафим којшто го прославува Бога.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Сета стока си похарчил зашто живејал грешно и блудно, и осиромашел, и дошел веќе да се остави от Бога.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Говори она: „Не боите ли се вие Бога, да ме убиете без кабахат?
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
И ќе да се отвори пред них страшна јама длабока и ќе да прати Бог ангели да ги фрлат у јамата, што е силниј огин.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
На јуриш! Судбината ни е во скутот на бога скриена, иста и сретна!"
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Чесно молејќи се богу, одејќи пристигнаа се до планините стрмни, толку надиплени многу.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ко камшик од бога одненадеж Кузман се јави; намислил ужаси бојни . . . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ето така момче младо, бог да ми те чуват, имах чедо, имах сина, а сега го немам.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
- Ојде син ми, он побегна, а па ја ним казвам: - Аги мили, аги златни, жи' ви турска вера, жи' ви вера, жи' ви бога, жи' ви Мохамеда, жи' ви турска книга, аги, сина не губете!
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
– „Море што не проговориш, бре Силјане, да речеш добровечер, му рекол мажот, или помози Бог?
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Боже! Зер си гледал од некаде, ја ти кажал некој, море синко Силјане,“ му рекла мајка му.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Море ние, Силјане, сполај Богу, си поминуваме, туку ти, ти како помина по туѓина, кажи ни некои унерии, елбете тоа, што си видел ти, ние не сме виделе,“ му рекле селаните.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Дај боже, сегашното востание да ни послужи како еден урок за нашиот народ, урок за сите нас Македонците, без разлика каде сме се образувале и како досега сме се викале.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Дај боже, сега пролеаната крв да послужи како завет меѓу живите, коишто се должни пред таа крв да се заколнат за една заедничка културна работа, за полза и среќа на нашата заедничка многу напатена татковина – Македонија. *.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
ЛЕНКА: Боже, господи … Што гледам! Знаме на кафеаната на Киро Гули се вее!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
