љубов (ж.)
Ја искам сенка, ја искам прохлада, Душевна ја искам тишина, Че клето ми срце доста вече страда, И сја нагледа вцекаква злина: Коварство сос бедност, сос гордост лукавство, Сон мртов, глупава простота, Љубов на слова, и слога без братство, И хитрост, лâжлива доброта.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
Милувам, за љубов да ми зборуваш - да ја имам и да ми ја даруваш!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Сите жени на светот со добра среќа ги поздравуваат првите штркови, зашто им носат љубов и среќа!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ПЕЧАЛ Нема ли живот, нема ли љубов за живот голема, љубов за живот човечна у виа гради аргатски?
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Господ со љубов да ви го исполни целиот живот.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Еве, и така јас ќе одам до каде вујка ти, а вие работајте си и, место да водите какви и да било разговори од љубов, пејте си.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Така е љубов, ден те сака, ќе ти прави веѓи, ќе те љуби, а утре во друга ќе се заљуби и нејзе ќе и се колне и ќе и прави метании, а тебе не ќе те погледнува.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Да кликнам песна би сакал силна, песната стара за тебе дар, како си Јане Родина бранел со каква гордост љубов и жар!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Оној народ, кој што така непосредно и со изострено чувство го воспевал својот живот, зулумите на турскиот поробуач, борбата и Гоце Делчев; љубовта и разделбата, - не можеше да ги остави во себе да вријат впечатоците од великите денои на народно-ослободителната војна.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Вљубен во праведноста на законите и побожни како и повеќето од улицата живееја повлечени од луѓето надополнувајќи ги пропуштените години со задоцнета и презреана љубов.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Бев вљубен во синооката Ана и љубовта ја знаев до тој ден како разговор за книгите - за Робинзоновиот Петко што избегал од човекојадците, за Гуливеровите смешни настани во земјата на Лилипутите, за детските војни во Павловата улица, за сите Вернови и Велсови фантастични чуда, за приказните од Илјада и една ноќ.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Во дружбата останаа уште почитатели што ќе го викаат Фантома и ќе остануваат зачудени со неговата силна способност да доживува љубов.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Та не ќе почне ќерка ѝ уште од десетте години да води љубов? ...
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Само благодарејќи на големата братска љубов делбата стана со „арно — со мирно“ без кавга и гурунтија, барем меѓу браќата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Отворена надворешна омраза, внатрешна љубов, несвесна, детска.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Но утредента пак станувам пробуден од сонцето што далгите на сонот ги подмладува, па не знам дали од љубов или од омраза со таа младост за сѐ ме наградува.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Погодив дека твојата љубов нема корен, дека нејзините цветови полека умираат.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Црнецот има благи, детски насмеани очи; ако се бара, во нив ќе се најде љубов.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„Не сум носел во себе љубов за друга.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ти ги љубам градите кротки на кои лежи студена жолтата каверна на ноќта да ти ги покренам двете гранки безлисни Слези подлабоко од тревите под нас е сѐ жолто Се нуркаме во заедничките длабочини по смислата на оваа долга ноќ што нѐ соединува во нашата брза љубов Што сме ние двајцата што крадеме од тишината кога молчат сите прозорци жолти Дали да се вратиме во нив како сомнамбули со парче смисла во очите Или да се препуштиме затворени во ова длабоко нуркање сред ноќта што нѐ открива со една утеха за сите мртви шумови што молчат од прозорците над тревите жолти
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
