јаничарски (прид.)
Јаничарите му беа најсилната војска на султанот, а јаничарскиот ага – негова десна рака.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Постоеше Арслан Сирме, јаничарски ага, на служба при румелискиот беглер-бег Мехмеда и воспитуваше други аџами оглан.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И, речиси сите големи победи на Сулејмана се должеа на неустрашивиот јаничарски ага Мехмеда Соколи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тој до крајот ја застапуваше тезата дека, ако исчезнаа империите на Балканот, не исчезна јаничарскиот дух што ги поврзуваше.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Се плашеше некој на неговите сакани Балканци, да не им ја фрли во нов облик семката на јаничарската идеја.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Таков бил нивниот јаничарски парадокс, на Балканот уште пожесток.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Зарем може да се заборави примерот на сеалбанскиот јунак во албанската историја Скендербеј, кој ќе биде победник во три војни објавени на Отоманската империја, по неговото враќање во старата христијанска вера, преобратен уште во детството, подоцна регрутиран во јаничарски војска.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
И еден ден кога сета душа ќе му биде обземена од слепата јаничарска моќ, ќе започне да ги разместува народите, да ги заменува верите со комунистичката идеологија, да ги укинува старите азбуки на народите, по цена на милионски жртви, постапки кои се ширеа заразно и долготрајно и на балканската духовна почва.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Отоманската Империја го институционализира јаничарството, со својата јаничарска армија, составувано од исламизираните деца рисјани.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Секоја империја не само на Балканот туку и во светот, својот подем и пад го должеше на сјајот и бедата на трајната јаничарска институција.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Како да му беше потребна сал уште една буква, па слог, на крајот, збор, за да си ја дополни формулата на алхемиската потрага, со која ќе ја откриеше вербалната еурека која, според неговата замисла, ќе му овозможеше лесно да влегува и да излегува од отоманското време за, најпосле, да ја разгатне големата енигма на идентитетот на своето семејство, на својот народ, на сите други измешани балкански народи кај кои сѐ уште не исчезнуваа јаничарските гени.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
А да го стореше тоа, беше свесен дека ќе ги разгореше непријателските апетити на своите дежурни непријатели од емигрантските и од јаничарските ешалони.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
И Римјаните си имаа свои јаничарски ешалони кои им ја тераа работата.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
И така, спикан зад тоа пусто тезге од расчаталени штици, меѓу грнците што се пореваа и превртените тави што стануваа капаци на цреповите за џвеќиња, Петре го доживеа тој земјотрес на јаничарскиот бес и сила, и самиот како некое цвеќе што венее брзо на студот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Му се чинеше и повисоко одошто е, кога уште ќе замислеше дека горе, изделено од рајата, е сѐ што вреди, седиштето на валијатот, уќуматот, беледието, а заградени од ѕидиштата се и сите големци на градов, нивните куќи и сараи, богатствата, анамите и слугите, а покрај нив војниците, магазите со жито, складиштата на муниција, топовите, ѓулињата, јаничарите и нивниот јаничарски началник, што го викаат коџа-ага, па јузбашата, церибашата, дури и спахискиот ќаја е тука, ама и големиот мула не може да биде надвор од ова место, зашто нему му даваат дваесет ќесиња годишно.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Во неговото гледање сите императори на Балканот биле јаничари или биле опкружени со јаничарски војски.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Нема војска која не е јаничарска! Нема војска со која не се манипулира. Најчесто во името на соочувањето со мирот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Речиси немаше балкански народ кој немаше своја јаничарска историја, која упорно ја бришеа победниците од својата свест, ја потиснуваа до дното на нивната потсвест, за да избие еден непознат свет со сета потискувана експлозија, која најмногу се одразуваше во демонот и делириумот на владеењето.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тој не се задоволуваше само од основната информација во енциклопедискиот речник на Емил Литре, чии шест големи тома ги донесе од Париз, дека јаничарот бил војник на турската пешадија кој му служел на Големиот Господар, а јаничарската војска, создадена според едни од Орхан во 1330 година, а според други, од неговиот син Мурат I во 1362 година и во неа биле регрутирани христијански заробеници, била уништена од султанот Махмут II во 1826 година, туку посебно инисистираше да се внимава на дополнителното фигуративно значење, кое го претстави авторитетно на својот негуван француски јазик: Il se dit (des janissaires), en mauvaise part, des satellites d` une autirit quelconque!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Јаничарската војска, со традиција од речиси пет века, не беше поврзана само со бекташиското верување туку стануваше и внатрешна сила, која беше немоќна да ја брани Империјата, за која, впрочем, и беше основана.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
