јавор (м.)
Плачејќи, до себе студената ја гушна глава ко бршлан којшто јавор млад прегрнува,се припива до таа тенка става .. .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Еднаш беше ги скарал неколку деца што биле собрани онде на крај селоно под едно дрво јаворово.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Исто така ја прифаќаат песната и Софре, Ката и Ана.) Ој, девојче црно око, Ме изгоре, ме прегоре, Ме направи суво дрво, Суво дрво јаворово!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
- Ејди, горо, шумно горо, шумна горо јаворова, ни за мајка, ни за татко, ни за прво либе жалам.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Ѝ рече: „Јано, ти личам ли на дрво?“ „На дрво?“ се зачуди. „Се шегуваш.“ „Не, искрено“, матно бараше. „На дрво - јавор, глог, зеленика.“ „Не ми личиш“, без веселост му призна.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Низ оној прозорец што е свртен кон исток, го гледа брегот и неговото зеленило од разни дрвја: бор, костен, даб, јавор, багрем, липа, леска, евла, како и по некоја питома или дива слива, круша, црешна, кои никнале сами преку семките донесени од ветрот или птиците.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
„Благодарам; збогум“, рекол тој, почнал да лета низ самракот и треснал право во јаворовото стебло.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Низ големата есенска лавина на јаворовото, чинаровото, дабовото и брестовото лисје шушкаа и лепетеа, паѓаа како дожд од костени, удараа од земјата како зимски јаболка, при сеприсутниот мирис на изминатото лето од ветерот што го создаваа со своето итање.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
На Јаворот, од кај нашата нива надолу, имам ловено ракови со копани од расчеречени жаби што се врзуваа на долг стап.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ги срети на појадок. Се поздрави со сите, а потем седна до секретарот Сретен Јаворов, спроти експертите од Министерството за урбанизам.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Ја гледав шарата на одајчето со крупни листови, како јаворови, сразмерно поставени и со преливи на местата каде што е потребно.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Беше човек на околу шеесет и пет години, облечен во ново, со син костум на себе и вратоврска со еднододруго аплицирани јаворови лисја во силни бои и паларија со боја која наклонуваше кон кафеаво.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Градскиот комитет за градежништво, комунално станбени работи и екологија по должина на булеварот „Јане Сандански“ - дедо, кај што се возевме кон нашата населба - веќе има засадено 5 000 садници на површина од шест хектари: липи, јавори, дабови, кедрови, украсни цреши и јаболкници, сребрени елки и околу триесет видови различни грмушки.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Светилката потреперуваше од променливиот напон и ги зумираше шарите на ѕидовите правени од маказарскиот уметник - големите лисја од јавор рамномерно поставени и осенчени во еднакви правоаголници.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Зад црквата стрчеа високи јаворови дрвја кои преминуваа во шумата на Кожле, на чиј почеток стоеше амбарот, секогаш полн.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
„Дрвото, сум слушнал, треба првин да е или црешово, или јаворово, а после...“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
