ѓубре (ср.)
Со метлата прават ѓубре, наместо да метат! (Од сламката од лутина, не може, и не сака да го види Томче, кој веќе стои близу до него уплашено и молбено свиткан и одвај се осмелува пак да го ослови.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
СПИРО: Така е, легач. Градината сама се вади; тешката бунарска кофа има крила, сама лета нагоре; дрвата сами се цепат; ѓубрето само се исфрла на буниште...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТЕОДОС: И отрувачка да ми дадат, да земам! (Ја зема цигарата, скришум го кине врвот и повлекува, се накашлува.) Тхи, тхи, тутун. Ѓубре, труе! ПЕТРИЈА: Малку е серт, куме.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Баждар (не му го знаевме вистинското име) се исправи пред мене пречејќи ми да влезам во широчината со три накривени багреми, бедни во зеленилото и полни со мравки по испуканата и брчкава кора, со јама за ѓубре, со излупена каросерија на стар форд.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Заѕидано дрво во ѕидот сугурци — завиткана коса — локни на српски тагар — сад за брашно како ситото и решетото што е само неиздупчен таим — следување, оброк на војниците такам — 1) руба, 2) спрема за куќата, за добитокот итн. такцир — несреќа татки — понатака тезгере — направа за фрлање ѓубрето од дома тек лав — пререкување теклив — забелешка. Не ти фаќам теклив — не ти правам забелешка текна — се сетив тешка (жена) — бремена тизап — киселина за вапцување тисов — столче од тисово дрво.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Летно ѓубренце, зимна понада — велеше бабата Стаќа Горева, кога ѝ велеа зошто ѝ се такви скапани, изгорени, ситни патлиџанчиња.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Непара си за вера, токо нека е аирлија, и ногата да ти е сурова ако изведиш некое ѓубре, како таа роспиата лани.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Не сум го нашол во канта за ѓубре. Тие се нови.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Некои од нив се послужија со разно ѓубре од буништата, та дури и со изметот на воловите и коњите што се наоѓаше по сокаците.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
„И вие сте обични ѓубриња“ , бесно им дофрли тресејќи ги со дланки беспрекорно испегланите сини панталони.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Очекува дека ќе го види телето, дека ќе види сено и ѓубре.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
По дворот околу неа кокошките го оптеретуваа ѓубрето што не беше исчистено откако кацна фронтот горе на Пелистер и во анот муштерии навраќаа од новина на погибел.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Имаше доста ѓубре, можеби цела недела дедо му не го беше ринел, па доволно се измачи ринејќи го.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Откако го изрина ѓубрето кај говедата, Бојан излезе пред плевната.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Веројатно имаше нови јагниња, веројатно Снеженка закрепнала, зајакнала, веројатно говедата направиле ѓубре што треба да се изрине, но за сето тоа Бојан одвај наоѓаше сили и да помисли, а камоли да се зафаќа, да проверува и да работи.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
4. СЕКОЈ ДА СИ МЕТЕ ПРЕД СВОЈАТА ПОРТА - но ѓубре да не расфрла по сиот град така како да е нов претставник на старата сорта општествено битие: правам сѐ што сакам...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Се позамисли малку, се позатрлка, небарем триста болви го нападнаа, ама кога си ги припомни вчерашните маки, парите му се видоа ѓубре, та со светнато лице му ја подаде раката на Арслана, небарем ја постигна цената која требаше да се даде за купениот предмет или стока: — Аирлиа нека е муабетот тогаш, мудурбеј!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тоа е „старежот“, тоа е бит-пазарот на „Капали“, каде што се продава сѐ, дури и отпадоци - ѓубре, па се чини дека може да се тргува и со „ништо“ и тоа да се печали.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А колкупати со гола рака сум ѝ го бришела носето и сум ја бришела и од други ѓубренца.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога колат вол, плениците ја збираат и крвта сосе ѓубре.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
