ѓеврек (м.)
Во десната рака носеше сребрен ибрик со шербет, а во левата кошница со гурабии, симиди и ѓевреци.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Жените се собраа околу неа и ѝ помогнаа, ги собраа истурените гурабии, симиди и ѓевреци, канчињата и се вратија кон кадијата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ајде, ајде на шербет ако остана – ги покани тој и сите ги наполнија канчињата и се собраа по две-три во групи да пијат шербет и да грицкаат од гурабиите, симидите и ѓевреците, шепотејќи секоја група за себе, за настанот со Анѓа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
„Што може да се купи?“ - се замисли мајка ѝ. „Па - ѓеврек, крофна, кифличка, бонбони...
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Елена ми подаде половина ѓеврек.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Боге се мислеше дали да наврати во првото гратче за по еден варен ѓеврек или да стисне заби за топол бурек во првиот град, кога Кате проговори: - Одвај чекам да си дојдам дома.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Кога Кате и Боге ги доглодаа ѓевреците, и нивното пајтонче дооде исцицувајќи ја последната капка бензин и довлечкувајќи го продупениот олук на ауспухот, Богевци со торбите се втурнаа во станот и веднаш викнаа по децата: - Јано, мајке, кај си?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Погачите беа приготвени со чисто овчо масло, ама и симитите и ѓевреците сусамлии сигурно беа многу вкусни.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Петре си купи уште еден ѓеврек и одвај се истави од убавата глетка.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Црвено лакираните нокти, посебно дотерани за оваа прилика, одлично пасуваа со сината униформа, со само една бела дамка на реверот, која наспроти првата асоцијација, беше од јогуртот во кој утрото го мацаше ѓеврекот.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Два залака намокрен ѓеврек и парче сомнителна ’посебна’ салама подоцна, веќе беше уморен.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
- Ѓеврек и јогурт. - Дали е тоа сѐ? Потврдив, иако тоа не беше сѐ.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
После петлите, после будењето касно наутро, после горчливото кафе и диеталниот појадок - средина на ѓеврекот што има форма на тркало, се фрлив на работа- прелистување на дневната штампа.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Го молиш Бога да заврне, да направиш пауза и да седнеш во „Посластичарница“, каде што првпат јадев кремпита, или во ресторан, каде предјадењата беа доволни да се најадеш без да поминеш на главното јадење, а чинеа колку ѓеврек.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И ноќеска ќе стоиме потпрени на прозорецот, резимирајќи го поминатиот ден: Станавме се измивме јадевме ѓеврек штракавме по тастатура некој ни се јави правевме ручек прошетавме на сонце гледавме вести читавме остана уште камионот, за сѐ да се заокружи.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
