хуманистички (прид.)
Хуманистичките чувства на Rychlack се нападнати и од бихевиористичките и од когнитивните дескрипции.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Оваа дефиниција на феминистичкиот субјект како еден повеќекратен, комплексен процес е исто така еден обид да се избегне релативизмот и повторно да се промисли единството на субјектот, без упатување на хуманистичките верувања, без дуалистички спротиставености, поврзувајќи ги, наместо тоа, телото и духот во еден нов тек на себството.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Напротив, ние веруваме дека е обратно, дека компјутерската метафора дава единствен хуманистички поглед на човечкиот род кој сѐ уште е компатибилен со најригорозните перспективи на коректност во физичките науки.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Значи тоа е антропологијата, антрополошкиот и хуманистичкиот егзистенцијализам којашто Бојсовиот опус го разлучува од јазикот на бивствувањето, или анализите на јазикот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Учесниците во малата интерна војна што допрва се затркалува во Македонија не се само политичките партии туку онаа социјална група која има обичај да се нарекува интелектуалци односно интелигенција (уметници и писатели од најразлична жанровска припадност, хуманистички научници, универзитетски професори од разни профили, политичари со докторски наслови или доктори по наука кои својата конечна вокација ја пронашле во непосредната политика), сите тие меѓусебно се борат околу исклучивото право на формулирање и претставување на она што се смета за вистинска национална вредност.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Така проведена низ зоната на релативизмот политичката креација неретко станува позитивен хуманистички регулатор на животот, уметноста обична глупост и ситна перверзија потполно непотребна и бескрајно бедна активност на човекот, а мудрувањето пак чудно тивко суицидно опстанување во ништожноста.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Всушност преминот од глетки и звуци кон симболи и бројки е премин за кој оние со хуманистичка склоност тврдат дека не може осмислено да се спроведе потаму од удобството на физичката лабораторија, или можеби, паркетот на финансискиот пазар.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Вистинската религија е Еволуционизмот, базиран врз класичните хуманистички, трансцендентални претпоставки: - Бог не е племенски татко, не е феудален господар, ниту инженерски менаџер на универзумот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Не станува збор за некоја насилна синтеза, како што размислува јакиот хуманистички субјект што синтезите мораше да ги воспоставува според принципот на државен удар и исклучување на неподобните мисли од подобниот систем.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Така посматрана, „културата“ не е нешто што нужно се врзува за хуманистичките дисциплини, па според тоа менаџерот во банка и цариникот во подеднаква мера се културни луѓе (...) Во краен случај, културата претставува поседување на знаења во секоја смисла (...) Во демократските аспекти, ова дава аргумент за дифузија на културата меѓу пониските општествени слоеви.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Самиот јавен чин, во суштина хуманистички, враќање на деца кај своите родители, малку фалеше да се претвори во меѓудржавен инцидент.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Ова е помоден флерт! Диверзија во суптилен облик. Каде е хуманистичкиот ангажман?
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Според етички и морални ерупции, хуманистички параметри и животни концепти како и според некаква идеолошка ентропија, се обидуваме да изградиме сопствени верувања и ефермна вистина за смислата и целта на животот, под услов да бидат базирани на чувството на свесност за стварноста која не опкружува и во која живееме, чувството на светост и чувството на единство со сѐ околу нас.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Хуманистичко стојалиште каде се негува спојот на традицијата и напредокот...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
