фар (м.)
А насреде, се палеа и гаснеа како автомобилски фарови, две големи очи. ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
По трошната влажна калдрма се лизна млечно светло на фарови.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не, не се. Тоа се автомобилски фарови.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Неколку истрели плус еден и една смрт на раб на светлоста од автомобилските фарови, а само малку пред тоа Германецот го рецитираше Гете и само малку пред тоа јас мислев на гладиоли, на стебла, на роса.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Бојан виде како неговите силни фарови шараат по темните буки, ја разгрануваат темнината, но не отрча да го пречека.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Горе, на свијокот: се проби во шумата сноп светлина од фарот на камионот предводник на колоната.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
„Ова е за палење светло - фарови. Ова - трепкач. Тука е гас, куплунг, сопирачка. Ножна, се разбира. А рачната сопирачка е тука. Сево ова го научив вчера попладне. “ Лицето му беше збруштено.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
И одеднаш, додека Земанек јуреше, под едно дрво на Зајачки Рид, го здогледав паркиран џипот на Фискултурецот; поминавме крај него толку брзо, што ми се стори дека само во еден блесок на фарот ја видов главата на Луција зад прозорецот; му реков на Земанек да застане; тој се двоумеше, прашуваше зошто, и јас му реков: „Луција е внатре со Фискултурецот“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тој притисна на гаста и ние јурнавме назад; дојдовме до свиокот и тој застана; го насочи фарот кон колата, но ништо не можеше да се види внатре, освен две силуети што се раздвоија кога фарот блесна.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Погледнав кон џипот; внатре, телото на Фискултурецот го притискаше телото на Луција; таа се бранеше (така барем мислам, но во ништо веќе не сум сигурен); јас зедов еден камен, го фрлив на покривот од џипот, а Фискултурецот се сепна; се сврте нагло кон грмушката, и јас видов дека на главата имаше маска; црна маска, бабарска, со четири дупки, за очите, устата и носот, четири дупки за три сетила; само очите му се гледаа, едното зелено, другото сино, и устата, и носот (дали го видов и тоа, или моите растроени нерви од ракијата и жегата ја произведоа и таа слика?); Викна: „Кој има таму“, а јас фрлив уште еден камен, и отстрана му го погодив фарот, и тој пукна, сол се стори.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
По некое време, по серпентините на планината откај поголемиот град, се задаваат фарови во движење.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Слизнаа дебелите фар мерки, застанав боса на плочките, вшмукувајќи ја студенината.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Приближување со фар кон нејзиното лице.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
