устен (прид.)
Пораката беше усна и гласеше: Се слуша дека Хилмипаша веќава бераети за сите оние востаници што немаат крвни злочини.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Натаму, руската усна книжевност изврши неизбришливо влијание во делата на Пушкин, исто како што Гогољ се инспирираше со украинските народни приказни, преданија и пословици.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Влада Урошевиќ уште на почетокот на својот текст „Едно име: Живко Чинго“ го открива својот впечаток за прозата на овој автор: „Кога ги читаме расказите на Живко Чинго честопати имаме впечаток дека присуствуваме на усно раскажување.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тој свет на Чинго не е воопшто останат на нивото на старото село каде усното творештво уште не било опфатено со некои нови сознанија, со нови потреби на изразот, со нови поими и ситуации.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Прво ме премери вклучувајќи ги прстите, горната вилица, черепот, пенисот и усната школка.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Очекував некаква голема чоколада, некаква шарена топка или мала усна армоника, а тој од својот кожен куфер извади книга со тврда подврзија и ми ја подаде: - Еве ти, Гиле, книга.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Каков анален простаклак од устен происход е да се каже: „Овие не се мустаќи, ова е сунѓер за газот бришење; ова не е алатот, ова е џезве за кафе да си варат жените; овие не се очи, овие се ламби за да не одат жените на мочање по темница; ова не е глава, ова е шутка, во неа да се мочат и серит домаќинот и домаќинката, сега е зимно време, мрсно се јадит, дрско се серит.“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Половина век Амди Сербез го почитуваше усниот договор помеѓу неговиот татко и таткото на дедо ти.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
аманет - порака, завет, устен тестамент
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Но овој пат злокобата не беше усно известие што патува бавно од уво до уво, туку уредно отчукан лист хартија, со печат и со потпис.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Последниот устен раскажувач во Чинговци се продолжуваше во новиот современ писател.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Освен тоа, усните сведоштва ги обојуваат работите, им даваат колорит и тон и душа на настаните.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Без граѓа нема приказна, а и усните сведоштва се добри за секоја приказна.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Наредил генералот Кшемјењ, како член на военото раководство на територијата на идното сместување на грчките емигранти тековно да го информира, поднесувајќи му устни извештаи.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Позитивните аспекти на регулативата што се однесува на инспекцијата на трудот се задржани, вклучително и задолжителната инспекција при секоја, макар и усна, пријава од работниците.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
А ќе се слушне усната хармоника, ќе се слушне и свечен лаеж од градската кафилерија.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Камилски најде и низа други турски заемки кои си го свршиле своето во балканските јазици, но чие значење не можеше лесно да исчезне, задржано или во усната и писмената народна меморија или на недоискажаното во новите зборови.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
