уривање (ср.)
Првин самите нејзини жители ги искршија златните врати и прозорци, а потоа почна уривањето и на златните ѕидови.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Така, во една од улиците, кои сега се оформуваат, а која е паралелна од левата страна со главната, која целата е обновена, насреде стои стара куќа, која чека сигурно на уривање, но веројатно нерешените имотно-правни проблеми не допуштаат да исчезне.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Уривање на мостови и железнички пруги.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ретко раскажуваше но кога ќе почнеше, а почнуваше кога луѓето не очекуваа, не се запираше ни под удар на порој ни под уривање на лавина што се разбудува од извик на дрвар или од крик на ѕвер.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И додека ова го сфаќам, оние коњи со онаа колесница и времето во неа, удри покривот на мојата куќа, кровната конструкција попушти, но сепак куќата не се сруши, таванот не попушти под покривот и не предизвика понатамошно уривање.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
- Свесно ширење на дезинформации со цел за уривање на уставниот поредок на земјата, - ми вели едниот и ми го става српот под вратот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Татко ми го замислуваше Чанга и како проклетиот балкански Сизиф кој се бори за козите, со тие бели камења на вечното уривање.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
11 Се прашувам од каде протече тоа страшно зло, таа свирепост, тоа безумно уривање.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Православните свештеници спасени од теророт и смртта, започнаа со црковните служби во спасените храмови од уривање.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Еко-архитектурата, како и еко-општеството, наликува на тивкиот пекол на Доцното царство. Волшепството на модерните уривања.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Основна причина што Орце, Коста, Мечето, Илија и Владо инсистирале да се гине по секоја цена била таа што тие сметале дека со својата смрт ќе ја афирмираат повеќе борбата за слобода на својата татковина отколку што тоа би го направиле со уривањето на згради и фрлањето на динамитни бомби по солунските улици и убивањето на непријателски војници.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Орце, како добар познавач на математиката и геометријата, успеал да изврши корекција, но тоа наложило проширување на каналот, што ја зголемувало опасноста од уривање на земјиштето.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
По четириесет и петтото уривање, еден од богоумјасните сони сон.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Античкиот град молкум
го напуштаме
ги памтиме звуците
на животот
пред катастрофата
и се разбираме
со чкрботот на забите
и случајните крици
кои личат на оние
од мигот на уривањето.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Мојата баба како да беше одраснато сираче, небаре вградена во куќата крај Езерото, како во една поприфатлива и почовечна варијанта отколку во балканските легенди, во кои млади мајки се вградуваа во темелите на видни градби, за да се смилуваат злите и кобни сили да ѝ ја поштедат градбата од мистериозно уривање.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Човекот е должен да создава и тогаш кога ќе поверува дека ја запознал грдата навика на времето да му се приклонува на уривањето.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
А сега овие новите, по неговото уривање, кои се прават демократи и европејци, нѐ подзаборавија... – ни се пожали еден долгогодишен Врбниченец кој сега живее во Корча.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
