ужален (прид.)
- Зарем таа пара ќе му ја дадеш на арамијата? – праша ужалено.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кога луѓето од неговата свита конечно провалиле во неговите одаи го нашле ужалениот монарх на самиот раб на лудило...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
На крајот следуваше потписот „Ужалената сопруга“ што значеше дека Едо немал деца.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Можело, на пример, поради каква да е причина да не дојдат тие двете на изложба, или да дојдат дури откога ќе биде затворена, или да намине само девојчето, во кој случај изненадата полесно ќе се изживееше, зашто немаше да се гледаат меѓу себе ужалани и немошни пред уште една навреда.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Во весниците дури нема ни некролог од ужаленото семејство.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Какви утешни зборови да се упатат на ужалените, или кој цитат да се одбере од било која света книга, за смртта на еден пајак?
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
На тој начин, барем нема да се усети значително помалата бројка ужалени луѓе...
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Беше готова веднаш да замине, ама прво мораше да го промени договорот и во корисник на имотот го стави името на ужалениот зет Кизо, кој остана да живурка со неа и со женичката Микица, којашто ги негуваше.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Всушност, тоа било сјајна тактика на италијанските вдовици од Фајер Ајленд да ја заземат и да ја преземат светата, демонстративна улога на вдовицата, бидејќи таа била единствената улога во нивната етничка традиција што дозволувала – што дури и изречно налагала – ужалените поединки да прават доживотна претстава од личната болка.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
