уверува (несв.)
Тој си спомнува како во едното училиште го уверувале дека тој е Грк, во другото – дека е Бугарин, а тука – дека е Србин.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
105. Сарафов, Радев, Јанков уверуваа оти тие се борат со девизата „Македонија за Македонците”, за сите Македонци без разлика, и оти никогаш Македонија нема да се соедини со Бугарија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
98. Надворешниот свет пак го уверуваа оти историјата со Источна Румелија не може да се повтори и со Македонија, зашто во Македонија има многу народности, а не две-три, оти сите тие народности, како и сите соседни балкански државички и големите држави, ќе можат да го спречат соединувањето на Македонија со Бугарија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Мислев дека ние децата прилегаме на возрасните но сѐ почесто се уверував дека повеќе тие се деца.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Но јас сум жив, ќе ја уверува, нашите приказни се во кристалната ваза.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сакаше да прсне вратата во илјада искри, да влезат прогонувачите со гладни челични цевки свртени кон неговото грло, да го уништат, со неговото уништување да ја уништат и парадата на пакосните портрети родени во пијана занесеност на оној што ја остави својата седалка за милување и појде, го уверуваше, по лекар.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Кловнот не се завртува. Само се накривува малку. Се уверува дека не се излажал.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„Навистина ли и гледам добро?“ „Те уверувам, Марија.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Болат, ја уверував. Крпите болат, пак ја уверував. Знаев.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тоа беше се уверуваше и се чудеше зошто не го обвинува лекарот со студена распламнатост во ноздрите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се сети дека боговите диктираат и судат, порасна високо над нив, преголем да уверува со грмотевици, па сакаше да ги сожалува (не можеше) и сакаше да им се смее (не можеше ни тоа).
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Не, тој не мисли на минатото, се уверуваше.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
• И остана Ѓорче со дружината — поп Пана и Игета —тука, а Тоше и Милан тргнаа да ја фатат со ноќ Маргара и да видат ќе има ли однекаде некој абер или паднаа вчера в раце — Ако никој друг, Толе сигурно им има побегнато на агите — го уверуваше Иге Ѓорчета.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Потсетувајќи се на тоа а во контексот на оваа медитација, сѐ повеќе се уверувам и осознавам дека не само не е едноставен туку напротив, дека е многу сложен и честопати несовладлив проблемот авторот сестрано да го согледа и проучи феноменот на видливото.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Својата смрдеа те уверува дека низ цела куќа те има, дека не си само кај што си.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Значи, навистина е писмото, сите другите се уверуваат и си помислуваат дека Костадин сигурно знае за него отпорано штом Максим му вели Земи го и штом тој го зема без збор, а кога Костадин го зема писмото, за да остане тутурката на земјата таква, одвиткана, односно за да не ја одвее развигорот, Максим, држејќи ја, му вели на Васила Митрески Нареди ги камењата на ќошевите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Некој мршаво ги уверувал дека сето тоа е претсказание, дека не му се мили на господа. Другите останале тврдоглави.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Бегај, малечок предавнику“, се влечеше по мене и по мојата запрложена сенка, ме сопнуваше и ме предизвикуваше да се уверувам дека навистина тој тврдоглав и див човек заслужува да станам мал предавник.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Материјата што на прв поглед уверува дека од неа е исцрпена топлината до конечност.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Сега - ве уверувам во тоа - сите клики на дрдорковци, дилетанти и уметнички измамници ќе бидат укинати и отстранети.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
