турне (св.)
Зар некаков демон кон пропаста стрмна нѐ турна. Браќата мои под ридон ко рибите насуво тогаш во борбата бурна, да се прпелкаат видов.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
- Ана и маштеа ѝ, реков. Пенчо порасна; се исправи и го турна белото перче коса под сивиот каскет.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Наполни петнаесет шеснаесет години — ајде, турни ја на првиот што ќе ја посака, земи некоја и друга лира прид, позакрпи се со бабата и тие што останале назад; дури и последната не ја даде на Кулета Врчкиќа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— „Море, ќе седна кај Арслан шо седеше, макар да знам и ќе се поѓупча, не само шо се посрби!“ — се заколнуваше Јован и се гледаше да му подметне нешто на Бина за да го турне од мудурскиот стол.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Е, доста де, доста, — се тргна Доста и му ги турна рацете од неа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ја турна од себе, таа падна назад, а борината ѝ отскочи настрана и не се угасна.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Велко келнерот без да се наведнува, му ја турна со нога раката вплетена во еден превртен стол.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Па жалат ли се пари за ваков ќејф...“ - се тргна дајреџијата од моментното, предизвикано од постапката на докторот Петриќ, тешко чувство, му се насмевна на директорот и сам турна од масата една сребрена десетдинарка што беше падната пред него.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Ајде, бре, што си застанал, како замрзнат, седи овде... - го викна пак директорот и му турна стол.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Некоја темна желба да се истури гневот, да се одбрани, по навика да се удри, нападне или убие, лудост која напнуваше до дебелите камени ѕидови, но, не можејќи да ги турне, се уништуваше самата себе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но Мира ми свика: - Не срами се, убаво си закрпен, - и ме турна внатре.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Дента до пладне веќе беше сигурно дека фронтот најпосле скинал и турнал в невиделина. ***
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Нему му беше сеедно кој ќе седне на него — само да го турне агата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ми се биат шега и велат дека со глава ѕид не се туркал. Море да видиш како се турка., ама требе повеќе глави да се поискршат, да видиш како ќе се турне!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Сета негова душа трепереше од возбуда и напрежение што побргу да се турне Арсланбеј да се напади аскерот од Витолишта за да отрча кон Прилеп, Битола, Лерин, Воден, Солун, па да му отиде и на султанот во Стамбол да го турне од столот, за да не му мириса веќе никогаш на турчовина.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Гетото, синагогите, гробиштата се само детаљ од Прага. Штом ќе се напуштат човек бара веднаш да се турне во бучавата Прага, во некоја пивница за да се оттргне од средновековието.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И по тротоарите не може мирно да се шета, зашто секој момент некој ќе ве турне со лактот, некој ќе ве понуди да влезете в кафеана, или пак ви става под носот некаков сувенир, сѐ во стилот на „Пигал“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
- Ја би реко би, вели Спасое и се кочопери над мене, Голем е Спасое, неизработен човек. Може со сенката да те турне на земја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Вели: „Нам, на селаните, среќата ни е променлива, а несреќата постојана“ , велеше Лазор Ночески и запре возот, штракнаа катанците, штрангите, се отвори вагонот и се рашири некоја светлина што се турна во вагонот што се бувна во нас и што после тргна по нас, и нѐ загледува така - гурелави, со пострупени клепки и усти, потечени под очите, со потргнати образи, обесени, разбушавени и со сламки, со осилки во косата, со кучешки болви; нѐ тераат војници, небаре метилави овци, пропрснати и со подмакани слабини, ни тропаат коските, војникот што ни отвори 119
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Еда, едно време, се исправи, жената и кога ја видов правугоре крената и мене косата ми се крена. Ќе ми ја турне капата, ба му ја. Еда, дувот ми излезе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
