трепкав (прид.)
Ќе беше збунета. А кога вечерта и трепкавите светулки ќе ни појдеа пресрет, ќе ја прашав - те милувале ли досега помускулести раце.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Одвај го распозна чуварот. Неговата фигура ја виде чудно изменета во трепкавата светлина од фенерот што му се лулаше во раката.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ја вртев толката и не трепкав, иако неочекувано многу ми се приспа. Се мачев да не заспијам.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Трепкав со двете очи ... Имав приведение... Пак тонев во бучкуришот...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Слаби трепкави светлини праќаат ѕвездите од чистото безоблачно небо.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
