трепети (несв.)
Ако жена не донесов ѓул- трендафил во одаја верна, добра млада љуба - не ме к'лни, не ме жали; во борбата другарката с'лнце сјае, с'лнце трепти!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Секој нешто ќе даде, трепетеше Влаинката и си ги кршеше занесено танките глуждави прсти.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тие со сигурност го држат ножот и не трепетат веќе.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Прстите му се суви и непослушни. Старечки трепетат.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во неговата близина нема никого. Куќите трепетат како да се испаруваат. Проѕирните неонски светилки со безбројно шарени зраци.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Колениците ти трепетеа. Студено е овде, реков.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Моите раце веќе не трепетат тие се живи и млади стебла.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Полуотворените усни ѝ трепетеле и ја ослободувале рамната белина на забите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Така било: несреќата завиткала во црно над четириесет куќи а од плачењето на проретченото Кукулино и небото трепетело.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Ќе го убијам.“ Едната веѓа на жената непрекинато трепетеше. Како гасеница да се бореше со ветар.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не беше лесно за стариот да се реши, зашто досега никогаш тој не прибрал туѓи луѓе во своја куќа, или подобро речено на своја територија, бидејќи ова катче заградено со поцрнети штици, негдегоде накривени и проретчени, го чувствуваше како некоја своја посебна држава, за суверенитетот на која постојано трепетеше.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кога не гори тогаш трепети, светка... Со мртов оган. Со огнот на смртта“.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Да ѕунам и да трепетам како листот, јас ситноода.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Со оморината како да трепети и загубената врева на денот, но сето тоа е така безгласно, така тихо сега.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
