тик (м.)
Минливоста кружи – тик . . .тик, так . . .отворена, без одбрана, чекајќи пинцетата, водена од моите сигурни прсти, да се забоде во нејзиното мало, метално срце.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Повеќе како знак на зафатеност отколку како нервозен тик.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Ама ако е сам, може е некој чудак, или будала, ама, ме свиѓа, му ја чувствувам хемијата, и оној тик го има само мене кога ќе ме види. Инаку, не трепка со другите.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
А тој покрај неа, со тик кој го добил со тежината на криминалот што го направил во својата фирма, постојано фрла поглед наназад, целиот претворен во чекач на лисици на двете раце и окови на двете нозе.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Тик так, тика так, се нишаат вековите. Омлитавува часовникот на сеќавањето.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
