тета (ж.)
Го видел ли некого во пиперот, ќе дојде ќе им каже и ќе добие нешто од тета Доста.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Нее, - рече Србин, затегави. - Доста е засега тета да ни ги пере алиштата што ќе ѝ ги носиме, а после ќе видиме. - Аха, - рече тетин Доне.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Кога ќе влезеа в село гостите од Брезница во тајфа, децата со врева ќе потрчаа напред и тета Сандра, зашто куќата им беше овде на патот, ќе ги чуеше клакарчето на Шишмана, знаеше дека нејзините ѝ идат на гости.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
И цело време да му зборувам: сега ќе ми јадело детето, сега тета ќе му даде да папа... ајде, уште ова да го испапа, ап, ап, не прстето, грозје мое, не, теткино око, ап!...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас ѝ раскажував на тета сѐ за моите девојки, за тепачката кај Чешмиче, за мојот необичен другар Абраш, а таа внимателно и со многу големо љубопитство ме слушаше.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Леле, ако добие воспаление на белите дробови, - се загрижи Тета.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тета почна да плаче, а јас не знаев зошто тоа го прави, бидејќи сѐ добро заврши.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тета Дитка имаше право. И последното, душманско искушение, чичо Ѓорѓи го ублажи со музика. Веќе искашлуваше крвави грутки.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Најстарата, тета Наца, во својата деведесетта, од прстите глисти ги изникнуваше Шопеновите полонези на раштиманиот метален пиано.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Но оној, чија фотографија сите три љубоморно ја чуваа: тета Наца на пијаното, тета Менка во кујната, над шпоретот, тета Дитка на телевизорот, врз неделната програма – тој имаше токму такво лице: отмено, благо, а непроникливо – лице на дарителот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Набргу се враќа внучето на Петра и ѝ кажува на Митра со малку засипнат и преплашен глас Бабо Митро, те вика тета Чана долу, во подрумите!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
А Тета се нервира. Не кога ги имитира, тогаш и нејзе ѝ е забавно.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Жал ми е за баба Роса! А и за тета Деспина! Баба Роса останала без маж, како и ти, а тетка Деспина и другите без татко, како јас, нели мамо?
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Мамо, тета Деспина си нашла момче? беше едно од прашањата.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Дончо ( Тета Чана го викаше Доне) не изгледаше дека е роден во иста година со неа, дури и во ист месец, ама не и во ист ден (само близнаци можеле да се родат во иста година, во ист месец и во ист ден), оти тој беше уште еден нејзин бој повисок, два пати поширок во грбот, а за главата и да не се зборува - тетка Чана му велеше дека има шиник глава!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
- Добро, тето, ќе ми ја кажеш ли тајната содржина на писмата? - Тоа што ме прашуваш сега е последното.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Среќен роденден срце на мама и тато, сонце на баба и дедо,на тета и чичо злато.. .Joyeux DEUXIEME anniversaire ma PRINCESSE Joyeux anniversaire le coeur de maman papa, soleil de baba et dedo , tresor à tata et tonton...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
- Тето, зарем не се умори веќе. Видовме доста.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Ма, тето, не ме плаши. За какви ангели зборуваш?
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Баба ти ја сместив кај тета ти во Лабаница...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
