тера (несв.)
Го тераше коњот ко молња и без да го запре.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
- „Море терај ги, бре внучко, воловите, не пули се по чавките, оти треба до ручек да ја изораме нивата.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Дотогај ти гостин ќе ни бидеш, јади си, пиј си и ќеф терај си“, му рекол Аџи Кљак-кљак војводата.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Ако е, внучко, ако, терај ги ти воловите.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Малку тоа: името Бугарин што ги тераше европејците да се однесуваат со недоверба кон работата на Организацијата, гледајќи во неа желба на Бугарија со револуција да ја наруши рамнотежата на Балканскиот Полуостров, и непостојаноста на бугарската надворешна политика, насочена сега против Русија сега со неа, послужи како причина за да се согласат Русија и Австро-Унгарија заедно, со заемна согласност, да ги решаваат балканските прашања.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Пак да го има секојден некако ќе се тера, ама само од пролет до есен и целата зима седење и дембелење.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МАРА: (фрла во ѓумчето шеќер). Не плашете се, не ве терам.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МАРА: Седете тука, никој не ве тера. Нели рековте да го сочекаме Пандета додека дојде?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ете го овчар кај иде Пред себе тера магаре, Пред себе тера магаре Т’ варено со суви дрва.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Секој ден тераше по двапати дрва, а обата пати носеше цели лопки горски цвеќиња: јаглички, петреви гаќи, вратика, коловер, матерка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ако сака татко сто венчавки нека пее, јас ќе си терам кумитлак, он нека си тера поплукот дури да го вати Петре за партали“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Ама тврдо спие вој Ристе, бреј!" — си рече Крсте и продолжи преку овци да го тера магарето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Затоа дедо Геро ја сакаше добрината, децата ги тераше да не се мразат со Мартина.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- А! Само ти терај. Ќе ни мине времето, ноќта е долга.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Капсула, до појас стегнат во меки гумени чизми, го тера дедото да му се качи на грб да го пренесе до ѓумето а овој се буни, одбива, но тоа сѐ некако тихо и неуверливо, плашејќи се внукот да не го послуша и да не го остави да ја гази водата леко пориена со тенка стаклена кора.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
– Имаме господ, деца, имаме – ги тешеше поп Димитрија кога почнаа да им ги симињаат прангите. – Ќе не тераат некаде подалеку, штом ни ги ослободуваат нозете. – И правилно предвиде старецот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Обично кога си иде човек од пазар го запираат луѓето и го заговаруваат да им каже што ги интересира: како поминал на пазарот, како го продал имањето ако терал, скапија – евтинија...
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Фатените старци и баби ги тераа врзани под тврдината и таму ги тепаа и мачеа на очиглед на бунтовниците – нивните деца и браќа, терајќи ги да ги наговоруваат да се предадат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Но во грлото гребеше, тераше да стане. Тој посилно се затетерај.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
На слепоочниците ѝ избиваа модри жилички и го тераа и неа да ја замислува бледа и студено вкочанета.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
