суреди (св.)
Да го суредиш! Ене ти го Уредот. Тој е за работници. Што не го носиш таму?
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
АРАНЃЕЛ: Ништо не знам. Да го суредиш! (На работниците). Еј, свршувајте работата и на спиење!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Токо гледај суреди го!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Митра остана да ја суреди куќата. Да ги измие мисурките, лажиците, а новите бардаци пак ги однесе во земникот со една клетва по децата и бабите што се нашија од нив и ги излигавија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во Битола Ѓуро не заборави да издејствува помилување и за своите двајца четници Колета и Стојана, но додека тој се задржа таму да ја положи клетвата и го утврди „посрбувањето", наредникот успеа да ги фати неговите четници и една ноќ ги „суреди" обајцата со ладно оружје — по еден штик во градите — и ги закопаа во грмаѓето Уровички.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сега агата го викна в дуќан за да му плати, му нарача и шербет и почна да го распрашува и да го исмејува, да му се руга, сметајќи го за глупак. – А така, суреди вас Мариовците кадијата наш, а?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Никола тргна... Султана влезе во одајата, ги суреди постелите и ја измете куќата.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Доста вјаваа ако е за фајде; да ги симнеме еднаш од грбот, да си починеме и ние, нели сме душа, стопанка му — заврши детето, а Толе веќе се пренесе со мислите како ќе излезе од апцаната, ќе му појде првин на Валијата во Битола, ќе го поткастри со сите негови мезличари, со сите гавази и слуги; после ќе ги најде сите бегови од прилепско битолското поле, ќе си оди во Крушевица, та ќе ги суреди Адемовци, Селимовци, Ќемаловци и сите други како нив. Море ќе кола, ќе кола, ќе кола дури ќе ми сечи ножот и дури ќе ми мава раката".
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Му ги измивме и посатките, му ја изметовме куќата, му суредивме, му сторивме. И ноќта некако ја преседовме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На Дамчета му стана криво за орелот, но јасно сфаќајќи дека со тоа што му го дале неговото име, Турците постојано помислуваат или посакуваат и него, Дамчета, да го видат таков, убиен, па предизвикувачки возрази: Убаво си го суредил, Арслан бег.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ако треба јас ќе го суредам!
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
И ќе го суредеше, ама, којзнае што му текна, се замеша дедо ми: - Иљо остави го детето! – му рече тој на татко ми.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Јоле врескаше, пискаше, клоцаше, со нокти гребеше и со заби касаше, та кога татко ми виде, стана од местото да го суреди.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Претходно исчисти ја собата (сето нечисто стави во два куфера), дотерај се, суреди си ја косата, облечи го костумот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Не е важно која беше процедурата на нашето враќање и враќањето на нашата кола (љубезниот британски моторциклист до автопатот; уште пољубезното арапско семејство кое излегло да се повози последниот ден од рамазанот, до Тангер со еден пар средовечни јенки туристи; следниот ден, љубезниот возач од агенцијата за изнајмување коли кој доби добра напојница и, се разбира, имаше дупликат од клучевите; сигурниот чувар на плажата, кој со болно достоинство му објасни на возачот дека мојата напојница од осум дирхеми не е соодветна на тоа што тој „цела ноќ” го чувал нашето сега веќе отклучано комби, но дека уште два дирхеми ќе ја суредат работата); поентата на оваа анегдота со загубениот клуч, на која во меѓувреме едвај и да помислив, сѐ додека оваа дигресија со која купувам време не ја врати, е што...
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Јас му велам „Ти си пијан. Ќе те суредам за половина минута“, му велам.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се искачив на насипот кај Земанек и му реков: „Го суредив гомнарот“, а тој гледаше престрашено во мене и велеше: „Ти си луд, човеку, ти си сосема луд!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Влатко и Теми го суредија паното. Со крупни букви напишаа: ЗАСТАНИ И ПРОЧИТАЈ!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Излегла девојката од мусандра, суредила куќата, смела, ја напраила за ила убаина и пак си влегла во мусандра.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
А малку потоа посака да рече дека само своите знаат да те суредат така што никогаш повеќе да не се разбудиш; но во тој момент вниманието му го привлече белутракот во калдрмата и веднаш оцени оти по десетото зрно, што веќе длабеше во него, ќе удри на белиот камен токму со челото. ___ * блуза **чета
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
