стасан (прид.)
Беше стасан токму навреме. Денот го достаса на самото место, каде и што го очекуваше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Најпосле беше стасан и тој од својата чиниш само во злокобностите вистинска изгубеност, и сега си го чекаше своето.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ако требаше, на пример, да оди во бавчите од татко му кон охридското џаде, пред да оди таму тој небаре веќе беше стасан во бавчите и береше јаболка, а и кога ќе се отклонеше назад, тој сѐ уште живееше со сѐ што погледот му беше насобрал оттаму.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Имаше притоа Мехмед паша постојано при себе и еден стар ферман со султански оловен печат стасан до дедо му, славниот Исхак-бег, кога овој стана заповедник на Скопје: ферманот беше пишуван со рака и зелено мастило, а дојде во футрола од ѓон, со сребрени скопци, и залепена со восок: не само што постојано го препрочитуваше тој ферман, туку и го учеше на памет.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Од лицето ѝ зрачеше младешка убавина недопрена и немилувана, но стасана и желна за првиот грев.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
