согорува (несв.)
Не е оној познат стаклен сад во кој песокот се преточува туку нешто како мало бронзено тавче полно со смог од кое тој се крева во прамен гас, согорува и исчезнува.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Смогот од тавчето сѐ повеќе испарува и, испарувајќи, согорува.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Ја видоа блескавата боја на небото и десет секунди потоа, големата комета што се извишуваше согорувајќи го воздухот, истрелана кон ѕвездите, иташе во огнениот блесок за да стане уште една ѕвезда во ротирачкото изобилие на Млечниот пат.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Црвени, бели и сини ракети меко согоруваа во врелиот воздух, згаснувајќи.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Исплашен сум Од тоа Што проаѓа Проаѓа, а јас согорувам Се размножува ноќта А јас? Бладам. Зборувам.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Дрвото Станува огон А јас? Јас Согорувам.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Со четири филмски фонографи можеме да компонираме и изведеме квартет за мотор со внатрешно согорување, ветар, чукање на срце и одронување на земја.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Ние го согоруваме сето зло и сите илузии во него; ние го доведуваме на нашата страна, не само навидум туку вистински, со срце и со душа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Што емитува?“ „Емитува во воздухот штетни гасови од согорувања на неоргански и органски материи. Сѐ до крајот на процесот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Сиот нејзин живот согоруваше во тоа верување на кое му се надоврзуваше и последната мисија на враќањето во родната земја...
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Премлада беше, и неискусна, за да ги знае мрачните страни на љубовта кои безмилосно го согоруваат срцето на вљубениот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Тоа е тематски парк на кој за ужасот на масовното уништување, на потполното исчезнување, на геноцидното согорување, на холокаустот на припадници на цели социјални групи: Евреи, припадници на речиси сите словенски нации, Роми, Синти, хомосекусалци, комунисти, анархисти, јеховини сведоци, слободни ѕидари...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Тој согоруваше во својата прометејска цел како непоправливата волја на Сизиф, но и на Дон Кихот, кој не престанува да ја одржува својата борба со ветерниците, охрабруван од силните илузии.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тогаш не можеше да се види, како што очите не можат самите себе да се видат, не можеше да ѝ се придаде никаков епитет, зашто истиот согоруваше в мигот на доживеаното. Смешно.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Македонскиот народен јазик, во наставата го употребува, во својата цел не согорува, за македонскиот културен развиток и македонската преспектива пред сите проговорува.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Долго време согоруваше со овој проект и не престануваше да го средува поредокот на книгите според него.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
За таа цел согорува и се жртвува до крајот на животот...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Се изжалува и се издавува во себе изговорливото свирење; завива кавалот, се потсмирува и заличува на шумолење на зрело пченично класје, се разбранува како немирен лет на сокол, се шири, ту паѓа, ту се подига, разбранува, согорува, истиснува солзи и незапирливо тече, лета кон домашните прагови, кон кратките љубовни мигови, топлите и незаборавни скришни бакнежи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
