снемува (несв.)
Со мислите се веќе таму, во бригадите, кај што се бие страшен бој, кај што стануваат чуда, се уриваат карпи и брегови, а мочуриштата како лопата некој да ги црпи, ги снемува од плодното поле.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Мушамената торба ѝ паѓа од раце, и штотуку сфаќам дека зад грб можам да ѝ помогнам побрзо да го мине патот до уличната врата, до земјата и малку под неа, ја снемува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Требаше и ти да го откриеш еднаш она, што некои веќе одамна го знаеа, кога ги најде во тие соби и со оние ситници, што беа задружни, и кои, којзнае како, ти ги снемуваше една по друга од пред очите, без да го заушуваш тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Од тоа кивање ѕвездите ги снемува: паднале в бездна... Месечината онемува.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Сега можеш уште миг два да го гледаш низ задното стакло, а потоа го снемува зад некое ритче или дрво.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И, часот, почна да чади и да присмрдува, да се топи и да го снемува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го снемува меѓу дрвјата. Го слушам брмчењето на моторот додека и тоа не престанува.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Се смалува и го снемува. Гледам јас по него и си мислам: овдека нешто не е чисто. Со отсуството негово.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Држејќи се за мевот, вјасаница потскокнува и го снемува во бараката.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Сум читал или сум слушал некаде дека онаму кај што молчат гробовите, го снемува животот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Па така, ред по ред, некаде до осумте часот изутрина, од бунарите и од чешмите ги снемуваше сите садови.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Преку едната страна на лицето му се распливнува светлост додека под неа ги снемува брчките.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ќе ми се појават и ги снемува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И штотуку сфаќам дека зад грб можам да ѝ помогнам побрзо да го мине патот до уличната врата , до земјата и малку под неа, ја снемува.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се утарам така, а луѓето ми ги снемува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но ликот се снемува и пак е тоа маж со неопределени години, ни млад ни стар, без име и без занимање.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ги снемува, еден по еден, ни се губат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По извесно време почна да ѝ снемува пари и таа реши да застане во првиот следен град, да најде работа и така да го проживее остатокот од својот живот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Истоштени, паѓаа. Не живееја долго. Ги снемуваше.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Но што се случува? Жената снемува пари и го продава во зоолошка. Тој таму е депресивен.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
