слепи (св.)
Се привлече уште повеќе и клекна. Зајачето се долепи до коренот на глогот. Ушите му се слепија до грбот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ги слепи рацете дланка на дланка, се навали на колк, ги стави рацете на еден камен, се навали, за’рка.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Братучедите се свртеа еден кон друг, со накривнати глави се подзагледаа се вртеа сѐ додека не ги слепија рамениците свртени со грбовите кон војниците па заодија така стегнати еден во друг надолу по патот како некогаш кога беа деца.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Се случуваше, од долго чување, да го сменат мирисот и да се слепат.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)